Ανάλυση | Καλώς ήρθατε στην πιο δύσκολη δουλειά στην κεντρική τράπεζα

Σχόλιο

Όποιος πιστεύει ότι ο πρόεδρος της Federal Reserve Jerome Powell έχει μια δύσκολη δουλειά θα πρέπει να σκεφτεί τον Kazuo Ueda, που ορίστηκε ως ο επόμενος διοικητής της Τράπεζας της Ιαπωνίας. Μέχρι πρόσφατα, παρά τις δεκαετίες δημοσιονομικής και νομισματικής τόνωσης, ο ρυθμός πληθωρισμού της Ιαπωνίας ήταν πολύ κάτω από τον στόχο της κεντρικής τράπεζας του 2%. Η πανδημία και οι συνέπειές της έχουν οδηγήσει τις τιμές σε απότομη άνοδο, αλλά οι προβλέψεις λένε ότι δεν θα διαρκέσει πολύ. Ο δρόμος προς την κανονική οικονομική πολιτική δεν είναι ακόμη ορατός – και στο μεταξύ ο νέος κυβερνήτης πρέπει να αντιμετωπίσει την κληρονομιά αυτών των προηγούμενων έκτακτων παρεμβάσεων.

Η Ueda, αν και είχε εξαιρετικά προσόντα, δεν ήταν η πρώτη επιλογή της κυβέρνησης. Δεδομένης της κλίμακας της πρόκλησης, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί οι άλλοι δεν ήθελαν τη δουλειά.

Υπό τον απερχόμενο διοικητή Haruhiko Kuroda, η κεντρική τράπεζα βασίστηκε σε μια πολιτική γνωστή ως «έλεγχος της καμπύλης απόδοσης» – το αποτέλεσμα της ποσοτικής χαλάρωσης στεροειδών. Η BOJ δεσμεύεται να αγοράζει χρέος σε οποιαδήποτε κλίμακα είναι απαραίτητη για τη διατήρηση των τιμών των ομολόγων και την επίτευξη σχεδόν μηδενικής κεφαλαιοποίησης. Ως αποτέλεσμα, περισσότερα από τα μισά από το σύνολο των εκκρεμών κρατικών ομολόγων βρίσκονται πλέον στον ισολογισμό της κεντρικής τράπεζας. Ταυτόχρονα, διαδοχικοί γύροι δημοσιονομικής τόνωσης αφορούσαν μεγάλο κρατικό δανεισμό, αφήνοντας τον λόγο του καθαρού χρέους προς το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν πάνω από 170%. Είναι δύσκολο να βλέπεις αριθμούς σαν αυτόν χωρίς να αγχώνεσαι.

Σίγουρα, η κεντρική τράπεζα και το υπουργείο Οικονομικών έχουν ενεργήσει λογικά όλα αυτά τα χρόνια. Χωρίς ηρωικές προσπάθειες για την αύξηση της συνολικής ζήτησης, η ιαπωνική οικονομία θα αναπτυσσόταν ακόμη πιο αργά και θα μπορούσε κάλλιστα να βυθιστεί σε μια βαθιά αποπληθωριστική κρίση. Αλλά η BOJ δοκιμάζει τώρα τα όρια της αντισυμβατικής νομισματικής πολιτικής.

Η περαιτέρω συσσώρευση δημόσιου χρέους θα μπορούσε εύκολα να αποδειχθεί καταστροφική εάν οι επενδυτές αρχίσουν να αμφισβητούν τη δημοσιονομική βιωσιμότητα της κυβέρνησης. Οι αποδόσεις μπορεί στη συνέχεια να αυξηθούν με τρόπο που η κεντρική τράπεζα δεν θα μπορέσει να σταματήσει. Τα υψηλότερα επιτόκια θα προκαλούσαν αύξηση του κόστους εξυπηρέτησης του χρέους, επιδεινώνοντας τη δημοσιονομική κατάσταση και δημιουργώντας αυτό που θα μπορούσε γρήγορα να γίνει ένας εξαιρετικά φαύλος κύκλος.

Μια δραματική αλλαγή πολιτικής δεν θα ήταν σοφή. Μια ξαφνική αυστηροποίηση της δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής μπορεί να πυροδοτήσει μια ύφεση την οποία η κεντρική τράπεζα δεν έχει πλέον τα εργαλεία να αναστρέψει. Ωστόσο, απαιτούνται προσεκτικά βήματα για την ομαλοποίηση της νομισματικής πολιτικής. Αυτά θα πρέπει να περιλαμβάνουν είτε μια ελαφρά αύξηση στο ανώτατο όριο των επιτοκίων που επιβάλλεται από τον έλεγχο της καμπύλης αποδόσεων ή, καλύτερα, μια μετατόπιση από το όριο απόδοσης σε ένα πιο ορθόδοξο χρονοδιάγραμμα σταδιακής μείωσης των αγορών περιουσιακών στοιχείων.

Καθώς η κεντρική τράπεζα επαναλαμβάνει τον πιο συμβατικό έλεγχο των χρηματοοικονομικών συνθηκών, είναι επιτακτική ανάγκη η δημοσιονομική πολιτική να διαδραματίσει συμπληρωματικό ρόλο. Η δημοσιονομική βιωσιμότητα απαιτεί μέτρα για την αποτροπή περαιτέρω αύξησης του δημόσιου χρέους. Τα δημοσιονομικά ελλείμματα δεν μπορούν να εξαλειφθούν με μια πτώση, αλλά πρέπει να περιοριστούν – και όσο τα επιτόκια δεν αυξάνονται πολύ, τα μέτρια ελλείμματα θα συνεχίσουν να συνάδουν με έναν σταθερό δείκτη χρέους.

Ακόμα κι αν όλα πάνε καλά, το υποκείμενο οικονομικό πρόβλημα της Ιαπωνίας – μια χρόνια υστέρηση στην εγχώρια ζήτηση – θα πρέπει να αντιμετωπιστεί. Αυτό απαιτεί τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα αντίμετρα, αλλά ο βασικός στόχος πρέπει να είναι σαφής: περιορισμός της υπερβολικής αποταμίευσης (ειδικά με τη μείωση των φορολογικών προτιμήσεων) και αύξηση της παραγωγικότητας με την προώθηση των επενδύσεων. Σε συνδυασμό με πολιτικές που στοχεύουν στην προσέλκυση περισσότερων ατόμων (ιδίως γυναικών και μεταναστών) στο εργατικό δυναμικό, μια τέτοια στρατηγική έχει τη δυνατότητα να αυξήσει τη ζήτηση και να υποστηρίξει την ταχύτερη ανάπτυξη χωρίς να θέτει σε κίνδυνο τη δημοσιονομική βιωσιμότητα.

Ακόμη και υπό τις καλύτερες συνθήκες, οι κεντρικές τράπεζες δεν μπορούν να κάνουν τα πάντα. Ο μελλοντικός κυβερνήτης αναμφίβολα το παρατηρεί αυτό. Η κύρια πρόκληση του θα είναι να διασφαλίσει ότι αυτό γίνεται κατανοητό και, όταν γίνει, να επιμείνει ότι η δημοσιονομική πολιτική κάνει τη δουλειά της.

Περισσότερα από τη γνώμη του Bloomberg:

• Θα παραμείνει η Fed περισσότερο ή υψηλότερα; Ίσως και τα δύο: Bill Dudley

• Αυτή η έκθεση πληθωρισμού θα οδηγήσει σε κακές αποφάσεις της Fed: Karl W. Smith

• Τα υψηλότερα επιτόκια στεγαστικών δανείων είναι αυτό που χρειάζεται τώρα η στέγαση: Conor Sen

Οι συντάκτες είναι μέλη της συντακτικής επιτροπής του Bloomberg Opinion.

Περισσότερες ιστορίες όπως αυτή είναι διαθέσιμες στο bloomberg.com/opinion

Η ανάρτηση Ανάλυση | Καλώς ήρθατε στην πιο δύσκολη δουλειά στην κεντρική τράπεζα εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις .

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *