Στη νεολαία μας, πολλοί από εμάς ανυπομονούμε για την ημέρα που θα μπορέσουμε να απομακρυνθούμε από τη συνεχή πίεση μιας εργασίας πλήρους απασχόλησης. Έπειτα, όσο πλησιάζει εκείνη η μέρα, το σπρώχνουμε όλο και πιο μακριά στο μέλλον.
Περίπου το 42% των Αμερικανών άνω των 50 ετών δηλώνουν ότι θα συνεχίσουν να εργάζονται πέρα από την ηλικία συνταξιοδότησης. Μέρος αυτού οφείλεται σίγουρα σε οικονομικές ανάγκες -κάτι που μάλλον δεν χρειάζεται να σκεφτεί ο Τομ Μπρέιντι- αλλά ένα μέρος οφείλεται στο ότι, παρ’ όλα τα παράπονα, απολαμβάνουμε τη δουλειά. Μας δίνει μια αίσθηση ταυτότητας, μια αίσθηση σκοπού, μια ομάδα συντρόφων, ένα πρόγραμμα. Αυτό είναι το μόνο που χρειαζόμαστε στη σύνταξη.
Αν και ξοδεύουμε ολόκληρη την επαγγελματική μας ζωή προσδοκώντας πότε θα μπορέσουμε να εγκαταλείψουμε τις καθημερινές μας υποχρεώσεις, κάποιοι από εμάς αρχίζουμε να νιώθουμε πολύ ανασφαλείς όταν φτάνει αυτή η στιγμή.
Οι αλλαγές στη ζωή είναι πάντα δύσκολες, ίσως όχι περισσότερο από εκείνες που αγγίζουν τον πυρήνα της ταυτότητάς μας. Και ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι σύνηθες να ταυτίζεται κανείς έντονα με τη δουλειά του. Ακόμη και η αγγλική γλώσσα είναι συνένοχη: δεν λέμε «γράφω», «διδάσκω» ή «κάνω νομική». Λέμε: «Είμαι συγγραφέας», «Είμαι δάσκαλος» ή «Είμαι δικηγόρος». Μπορώ μόνο να φανταστώ ότι ο διαχωρισμός της δουλειάς από τον εαυτό σου είναι πιο δύσκολος όταν είσαι επτά φορές νικητής του Super Bowl.
Η απόδοση στο υψηλότερο επίπεδο απαιτεί εστίαση στο ένα μυαλό. Αυτό συχνά σημαίνει να ξοδεύετε πολλές ώρες προπόνησης μακριά από την οικογένεια. Σας στερεί τον χρόνο που αφιερώνετε με τα παιδιά σας που δεν θα πάρετε ποτέ πίσω.
Για τον επίλεκτο αθλητή, η ληστεία ξεκινά ακόμη νωρίτερα – πολλοί δεν βιώνουν τη δική τους παιδική ηλικία, πολύ λιγότερο τα παιδιά τους. Την περασμένη εβδομάδα, οι New York Times με προφίλ του παίκτη γκολφ Anthony Kim, που κάποτε χαιρετίστηκε ως ο επόμενος Tiger Woods πριν εξαφανιστεί από το άθλημα πριν από την ηλικία των 30 ετών. Γιατί έφυγε τόσο νέος από τη ζωή ένα τόσο μεγάλο ταλέντο; Ίσως επειδή το να είσαι τόσο καλός, τόσο νέος, είχε τόσο υψηλό τίμημα.
Όταν κάνουμε τέτοιες θυσίες για τη δουλειά μας, με έναν διεστραμμένο τρόπο μπορεί επίσης να μας οδηγήσει να αφοσιωθούμε ακόμη περισσότερο σε αυτήν. Για παράδειγμα, μια μελέτη χειρουργών διαπίστωσε ότι κάποιοι καυχιόνταν για τον αριθμό των διαζυγίων που είχαν περάσει, σαν το επίπεδο της προσωπικής τους ταλαιπωρίας να συσχετίζεται άμεσα με την απόδοσή τους στο χειρουργείο. Όταν έχετε θυσιάσει τρεις γάμους για τη δουλειά σας, μπορεί να είναι ακόμα πιο δύσκολο να αποστασιοποιηθείτε από αυτήν – νιώθοντας ότι είστε ένα άτομο που υπάρχει εκτός δουλειάς. Άλλωστε, αν σου πήρε τόσο πολύ, πρέπει να άξιζε τον κόπο. Κανονικός?
Νομίζω ότι όλοι μπορούμε να το καταλάβουμε αυτό σε κάποιο επίπεδο, ακόμα κι αν η καριέρα μας δεν θα μπορούσε να είναι πιο διαφορετική από αυτή ενός αθλητικού σούπερ σταρ. Όταν η Σερένα Γουίλιαμς ανακοίνωσε την αποχώρησή της από το τένις πέρυσι, η οδυνηρή εξήγησή της αντήχησε τόσο βαθιά που δάκρυα κύλησαν στο πρόσωπό μου. Δεν έχω ιδέα πώς είναι να κερδίζεις 23 γκραν σλαμ ή ακόμα και να επιστρέφεις με επιτυχία ένα σερβίς τένις. Αλλά ως εργαζόμενη μαμά, ξέρω πώς είναι να παραπονιέμαι για την αδικία ενός σύμπαντος όπου μπορώ να κάνω μόνο ένα πράγμα, σε ένα μέρος, τη φορά.
Φυσικά, όταν οι υπερταλαντούχοι συνταξιοδοτούνται πριν εξαντληθούν εντελώς, εμείς ως παρατηρητές μπορεί να νιώθουμε κάπως εξαπατημένοι. Όταν κάποιος είναι τόσο ταλαντούχος όσο η Κιμ, ο Γουίλιαμς ή ο Μπρέιντι, μπορεί να αισθάνεται σαν αγγαρεία να χρησιμοποιεί αυτό το ταλέντο στο έπακρο. Αλλά το να το περιμένουμε από οποιονδήποτε, ακόμα και από τον εαυτό μας, αν έχουμε την τύχη να είμαστε έστω και μέτρια ταλαντούχοι, είναι βασικά να παρασυρθούμε από το δικό μας ταλέντο. Το ταλέντο είναι πίσω από το τιμόνι, και εμείς απλά πάμε μια βόλτα.
Το να κάνετε ένα βήμα πίσω – συνταξιοδότηση, αλλαγή σταδιοδρομίας, περνώντας περισσότερο χρόνο με την οικογένειά σας – είναι ίσως ένας τρόπος να αναλάβετε το τιμόνι.
Αυτή η στήλη δεν αντικατοπτρίζει απαραίτητα τη γνώμη των συντακτών ή του Bloomberg LP και των ιδιοκτητών του.
Η Sarah Green Carmichael είναι η συντάκτρια του Bloomberg Opinion. Προηγουμένως, ήταν η αρχισυντάκτρια ιδεών και σχολίων στο Barron’s και η αρχισυντάκτρια του Harvard Business Review, όπου φιλοξενούσε το HBR IdeaCast.
Περισσότερες ιστορίες όπως αυτή είναι διαθέσιμες στο bloomberg.com/opinion
Η ανάρτηση Ανάλυση | Προς υπεράσπιση της απρόθυμης συνταξιοδότησης του Τομ Μπρέιντι εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις .