CNN
—
Στο σπίτι στο Anchorage της Αλάσκας, η νοσοκόμα Teresa Gray έπαιζε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι με τα παιδιά της όταν άκουσε για τον τεράστιο σεισμό που έπληξε την Τουρκία και τη Συρία στις 6 Φεβρουαρίου.
Αν και βρισκόταν πάνω από 5.500 μίλια μακριά από την καταστροφή, ξεκίνησε αμέσως στη δράση.
Grey’s μη κερδοσκοπικός οργανισμός, Mobile Medics International, στέλνει μικρές ομάδες εθελοντών γιατρών σε ανθρωπιστικές κρίσεις σε όλο τον κόσμο. Συνήθως βρίσκονται στο έδαφος για να βοηθήσουν τις πρώτες μέρες.
Από το 2017, η Γκρέι και η ομάδα της έχουν ανταποκριθεί σε δεκάδες καταστροφές, παρέχοντας δωρεάν ιατρική περίθαλψη και άνεση σε περισσότερους από 30.000 ανθρώπους σε πέντε ηπείρους. Πέρυσι, ήταν τιμήθηκε ως Top 10 ήρωας του CNN για τη δουλειά της.
Μέχρι τις 7 Φεβρουαρίου, η Γκρέι είχε λάβει άδεια από το Υπουργείο Υγείας της Τουρκίας να συμμετάσχει στις προσπάθειες παροχής βοήθειας και πέταξε έξω νωρίς το επόμενο πρωί.
«Είναι αρκετά ξέφρενο να οδηγείς σε μια αποστολή», είπε η Γκρέι στο CNN καθώς έκανε τις τελευταίες προετοιμασίες για το ταξίδι. «Μας αρέσει να μπαίνουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται. Έτσι, θα είμαστε στο έδαφος περίπου 72 ώρες μετά τον σεισμό».
Μάζεψε προμήθειες για να βοηθήσει εκατοντάδες ασθενείς, από επιδέσμους για τραύματα μέχρι αντιβιοτικά και ακεταμινοφαίνη. Προετοίμασε επίσης τον εξοπλισμό που θα χρειαζόταν η ομάδα της για να αυτοσυντηρείται σε παγωμένο χειμώνα.
«Τα κτίρια έχουν υποστεί σημαντικές ζημιές, επομένως δεν μπορείτε να μείνετε μέσα, είναι πολύ επικίνδυνο», είπε. «Θα κοιμόμαστε σε μια σκηνή, θα τρώμε MREs (Γεύματα έτοιμα για φαγητό)… Αυτή δεν θα είναι καλή στιγμή».
Η Γκρέι έκανε επίσης μια βιντεοκλήση για να αγγίξει τη βάση με την ομάδα της, η οποία περιλάμβανε έναν παραϊατρικό από το Λονδίνο, έναν γιατρό από τη Μαλαισία και μια νοσοκόμα αναισθησιολόγο από το Μιζούρι. Ήταν μια ταραχώδης στιγμή για την Γκρέι, η οποία λέει ότι «υπερ-εστιάζει» πριν από κάθε αποστολή, προσπαθώντας να προβλέψει προβλήματα που μπορεί να προκύψουν.
«Πρέπει να βρούμε ένα ασφαλές μέρος για να είμαστε. Κι αν κάποιος ξεχάσει τον υπνόσακο του; Δεν μιλάμε τη γλώσσα, οπότε πρέπει να βρω μερικούς διερμηνείς», είπε. «Αυτά είναι τα πράγματα που περνούν από το μυαλό μου καθώς ετοιμάζομαι να πάω στο αεροδρόμιο».
Μετά από ένα επικό ταξίδι στο Σιάτλ και τη Νέα Υόρκη, η Γκρέι τελικά προσγειώθηκε στην Τουρκία αργά στις 9 Φεβρουαρίου και συναντήθηκε με την ομάδα της. Πήραν το δρόμο τους προς την επαρχία Χατάι και μόλις έφτασαν εκεί, άρχισαν να κάνουν κινητές κλινικές στους δρόμους του Samandag.
Για τον Γκρέι, η καταστροφή που είδε ήταν δύσκολο να κατανοηθεί.
«Μόνο το συνολικό ποσό της εξόντωσης… αυτή είναι ίσως η πιο καταστροφή που έχω δει ποτέ σε οποιαδήποτε αποστολή στην οποία ήμασταν», είπε.
Δεδομένου ότι τόσες πολλές δομές ήταν ασταθείς, η κυβέρνηση είχε δώσει εντολή σε όλες τις οικογένειες να κοιμούνται έξω σε σκηνές. Σε ένα βίντεο με κινητό τηλέφωνο που έγινε την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, η Γκρέι περιέγραψε πώς εκείνη και η ομάδα της πήγαιναν δρόμο σε δρόμο, σταματώντας σε σκηνές για να προσφέρουν τη βοήθειά τους. Ανέφερε ότι περιέθαλπε ανθρώπους για τραυματισμούς από σεισμό, συμπεριλαμβανομένου ενός κοριτσιού που είχε παγιδευτεί στα ερείπια για περισσότερες από 12 ώρες, καθώς και ασθένειες όπως η γρίπη που είχαν επιδεινωθεί από τις συνθήκες διαβίωσης.
«Ό,τι θέλουν να δούμε, θα το κάνουμε», είπε. «Τότε επιστρέφουμε, κοιμόμαστε στο αυτοκίνητό μας. Σηκωθείτε το επόμενο πρωί και κάντε το ξανά».
Αντιμετώπισαν εκατοντάδες ανθρώπους κατά τη διάρκεια της 10ήμερης αποστολής τους, είπε ο Γκρέι. Ένας από τους διερμηνείς τους, ένας καθηγητής γυμνασίου που τον αποκαλούσαν KT, έγινε ουσιαστικό μέρος της ομάδας τους. Σε ένα βίντεο από το κινητό, η ΚΤ είπε στον Γκρέι τι της είχαν πει οι άνθρωποι που βοηθούσαν.
«Μου είπαν: «Πες τους (sic) ευχαριστώ. Είναι πολύ καλό για εμάς γιατί… δεν μπορούμε να δούμε κανένα γιατρό, δεν μπορούμε να πάμε σε κανένα νοσοκομείο», είπε ο KT.
Είχε ταλαιπωρηθεί πολύ και ο ΚΤ. Δύο από τους μαθητές της είχαν σκοτωθεί στον σεισμό και το σχολείο όπου δίδασκε είχε καταστραφεί. Αυτή και το μεγαλύτερο μέρος της ευρύτερης οικογένειάς της –συνολικά 15 άτομα– έχασαν τα σπίτια τους και αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε ένα θερμοκήπιο στην ιδιοκτησία τους.
Παρά τις δικές της δυσκολίες, η οικογένεια του KT υιοθέτησε την ομάδα του Γκρέι ως δική της, είπε ο Γκρέι – αφήνοντάς τους να μείνουν στην ιδιοκτησία τους, να τους φτιάχνουν τσάι και καφέ και να μοιράζονται γεύματα μαζί τους. Η γενναιοδωρία τους λειτούργησε ως άλλη μια υπενθύμιση ότι, ακόμη και σε απελπισμένους καιρούς, η ανθρωπότητα λάμπει.
Στις 19 Φεβρουαρίου, ο Γκρέι επέστρεψε στην Αλάσκα. Όταν ένας μετασεισμός μεγέθους 6,3 βαθμών έπληξε την Τουρκία την επόμενη μέρα, έφτασε αμέσως στον KT και άλλους με τους οποίους έκανε φίλη στο ταξίδι της για να βεβαιωθεί ότι ήταν όλοι καλά. Εργάζεται για να στείλει μια άλλη ομάδα εθελοντών πολύ σύντομα.
Θέλετε να εμπλακείτε; Ολοκλήρωση αγοράς τον ιστότοπο Mobile Medics International και δείτε πώς να βοηθήσετε.