Οι τρεις τους συνθέτουν το Mega64 – μια θεμελιώδη διαδικτυακή σειρά στην αμερικανική κουλτούρα βιντεοπαιχνιδιών – για σχεδόν δύο δεκαετίες, και αν περιηγηθήκατε στα φόρουμ του GameFAQs και στις ενότητες σχολίων του IGN στις αρχές της δεκαετίας του 2000, πιθανότατα θα ανακαλύψατε έναν θίασο στην πατρίδα τους. ; διακινδυνεύοντας την ταπείνωση και την αδυναμία σε ψυχεδελικά δημόσια ακροβατικά, a la “Jackass” ή “The Tom Green Show”, εκτός από αυτά που λαμβάνονται από τον κανόνα του παίκτη.
Σε ένα παλιό σκίτσο, ο Rocco περπατά στο εμπορικό κέντρο ντυμένος ως δυσκίνητο Tetris Μπλοκ L — μόλις κινείται, ως επί το πλείστον τυφλός — ενώ ο εικονολήπτης απορροφά τις ανήσυχες αντιδράσεις των θεατών. Σε ένα άλλο, ο Shawn φτιάχνει μόνος του μια στολή “Katamari Damacy” που κολλάει στο στιβαρό σκελετό του σαν αφρός και κυλάει μια φουσκωτή μπάλα παραλίας γύρω από το πάρκο, αθώα και ελεύθερη, πριν πάρει εμπλακεί σε μια σφοδρή αντιπαράθεση σε έναν αγώνα σόφτμπολ. Στο ίσως το αριστούργημα του Mega64, το τρίο απομνημονεύει τη χορογραφία στο κλασικό κλασικό “Elite Beat Agents” του DS. και κάντε το με γούστο σε ένα μεξικάνικο εστιατόριο πριν συνοδεία ασφαλείας.
Παρακολούθησα αυτά τα κλιπ ξανά και ξανά στο γυμνάσιο, γελώντας και ουρλιάζοντας με το θράσος τους. υπέροχα ακατέργαστο Mega64 ID. Αλλά αν θεωρείτε τον εαυτό σας έναν από τους πρώτους θαυμαστές της συμμορίας, τότε όπως και αυτοί, κοιτάτε το ίδιο τελεσίγραφο. πήραμε παλαιός, και βιντεοπαιχνίδια – ειδικά περιεχόμενο από προγραμματιστές βιντεοπαιχνιδιών, ιδιαίτερα το “Jackass” οι φλέβες είναι το έδαφος των νεαρών ανδρών και γυναικών. Το Mega64 προσπαθεί να γεράσει με χάρη. Ίσως μπορούν να φωτίσουν το δρόμο προς τα εμπρός, για άλλη μια φορά.
«Υπήρξε μια αλλαγή στη ζυγαριά σε ό,τι προκαλεί άγχος σχετικά με την έξοδο δημόσια. Όταν ήμουν νεότερος, ήταν ο φόβος της εξουσίας. Για παράδειγμα, “Είμαι απλώς αυτό το παιδί και κάποιος ηλικιωμένος θα θυμώσει μαζί μου”, είπε ο Acosta κατά τη διάρκεια μιας κλήσης Zoom από τα στούντιο Mega64 στο Σαν Ντιέγκο. «Τώρα που μεγάλωσα, είναι σαν, «Είμαι πολύ μεγάλος για να το κάνω αυτό…». Η κοινωνία θα με βλέπει ως χαμένο.
«Πάντα έπρεπε να λέω στον εαυτό μου ότι αυτό είναι δουλειά. Μας πληρώνουν για αυτό. Τα σκουπίδια θα βγάλουν τα σκουπίδια και το Mega64 γαμάει το κοινό».
Από «λίγη βλακεία» σε καριέρα
Τα βασικά μέλη του Mega64 συναντήθηκαν στο θεατρικό τμήμα του γυμνασίου τους, πολύ πριν από το YouTube ή το Twitch. Ο Botte είχε μια κάμερα και κατέγραψε όλες τις παρασκηνιακές γελοιότητες που σηκώνουν οι έφηβοι κατά τη διάρκεια των ημερών της πρόβας σκύλου του Σαίξπηρ. Στο πάρτι λήξης κάθε παραγωγής, ο Botte επεξεργαζόταν μαζί τις πιο αστείες, εγκάρδιες στιγμές που απαθανάτιζε, οι οποίες έγιναν κάτι σαν ταξική παράδοση στην τάξη του.
«Υπήρχε κυριολεκτικά μια συζήτηση στην ομάδα μας που ήταν: «Μετά την αποφοίτηση του Ρόκο, ποιος θα κάνει τις ταινίες;» », είπε ο Ακόστα.
Αλλά ο Botte δεν ήταν ένας ψηφιακός ντόπιος, και μέχρι την αλλαγή της χιλιετίας δεν υπήρχε ακόμη υπολογιστής σε κάθε αμερικανικό σπίτι. Εκείνες τις μέρες, ο Botte συνδύασε τα θεατρικά του κλιπ με δύο VCR.
“Ο Derrick ήταν λίγο νεότερος και είχε μια νέα τεχνική”, είπε ο Botte, υπενθυμίζοντας. «Μου λέει, «Ουάου, ουάου, ω, γιατί δεν το επεξεργάζεσαι στον υπολογιστή;» “
Τότε γεννήθηκε το Mega64. Απλώς δεν το ήξεραν ακόμα.
«Οι υποδομές ήταν έτοιμες όταν αποφοιτήσαμε από το λύκειο. Έχουμε ήδη ηχογραφήσει πολλές ώρες περιεχομένου που έτυχε θετικής υποδοχής από τους φίλους μας», είπε ο Ακόστα. «Θέλαμε να συνεχίσουμε το έργο, αλλά δεν ξέραμε τι να κάνουμε στη συνέχεια».
Μόνο λίγα χρόνια αργότερα, η απάντηση μπορεί να ήταν προφανής. Οι Acosta, Chatfield και Botte θα ανέβαζαν το έργο τους στο YouTube με μεγάλες ελπίδες ότι ο αλγόριθμος θα τους ήταν ξεκάθαρος. Αλλά η απλή διανομή βίντεο στο σπίτι ήταν πολύ πιο δύσκολο να επιτευχθεί το 2003, έτσι η παλαιότερη έκδοση του Mega64 προήλθε από την ελεύθερη τηλεόραση στο Σαν Ντιέγκο. Μπορείτε ακόμα να βρείτε αυτές τις ροές στο διαδίκτυο: είναι ακατάστατα και επιθετικά lo-fi – θόρυβοι κροτάλισμα από οικιακές ταινίες – βασίζονται σαφώς στο είδος των κασετών VHS που θα βρείτε στο τοπικό σας κατάστημα πατινιών. Συγκεκριμένα, ο Botte αναφέρει το “The Tom Green Show” και τις ταινίες CKY που κυκλοφόρησε η πολύ νεαρή Bam Margera ως σημαντικές επιρροές. Δεν ήταν μια άξια φάρσα, εκτός κι αν σήμαινε ότι θα ξυλοκοπηθεί ή θα συλληφθεί. (Παράδειγμα: Ένα από τα πιο αγαπημένα σκετς της εποχής με πρόσβαση στο κοινό του Mega64 ονομάζεται “Aggressive Caroling”. Ο θίασος τραγουδά το “Santa Claus is coming to town” σε χαρούμενους θεατές πριν μετατραπεί σε ένα άσχημο, βίαιο mosh pit.)
Αλλά το πιο σημαντικό, αυτές οι δωρεάν εκπομπές επέτρεψαν στην ομάδα να σκοντάψει προς μια γενική συλλογή μυθοπλασίας για να υποστηρίξει τα ακροβατικά που κυκλοφόρησαν – ένα σύμπαν που θα αποκαλούσε δικό τους. Ο Botte έπαιξε το ρόλο μιας κακιάς ιδιοφυΐας που ανάγκασε δύο αιχμαλώτους, τον Chatfield και τον Acosta, να δοκιμάσουν τη νέα του κονσόλα βιντεοπαιχνιδιών, η οποία εμφύτευσε το μυαλό των παικτών απευθείας στον κώδικα, ώστε να βρεθούν ξαφνικά να περιφέρονται στην πλατεία ντυμένοι σαν μπλοκ Tetris. . Το όνομα αυτής της φανταστικής κονσόλας; Mega64.
Το πρώτο μπλοκ του προγραμματισμού του Mega64 γυρίστηκε με πολύ χαμηλές προσδοκίες. Ο Chatfield, ο Acosta και ο Botte είχαν μόλις αποφοιτήσει από το γυμνάσιο και χωρίς μεταδεδομένα για ανάλυση, παρακολούθησαν την ανάπτυξη του έργου στους προσωπικούς τους ιστότοπους. Αν κατάφερναν να φτάσουν τα 20 επισκέπτες ανά ημέρα, κάτι που μετράει ως τεράστια επιτυχία. (Αργότερα ο Botte ανέβασε την εκπομπή στο G4, ένα αναδυόμενο καλωδιακό κανάλι αφιερωμένο στην κουλτούρα των βιντεοπαιχνιδιών στις αρχές της δεκαετίας του 2000, αλλά εύκολα τον απέτυχε.)
Χωρίς καμία γραμμική χρηματοδότηση, η συμμορία κυκλοφόρησε ένα διπλό σετ DVD του υλικού τους μέσω του τμήματος βίντεο του Something Awful το 2004. Ονομάστηκε “Mega64 Version One” και ξετυλίχτηκε σαν μια περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας μηδενικού προϋπολογισμού: σκίτσα gonzo σε παρένθεση με μια ελαφριά μυρωδιά μακράς, σαν anime παγκόσμιας οικοδόμησης. Αυτά τα DVD κυκλοφόρησαν σε εθνικό επίπεδο και το Mega64 σύντομα απέκτησε πραγματικό εθνικό κοινό από στόμα σε στόμα.
«Αποτελούσαν σίγουρα μέρος του πρώιμου κύματος ανθρώπων που έκαναν κωμωδίες παιχνιδιών τη δεκαετία του 2000, μαζί με το Electric Playground και μερικές άλλες εκπομπές», είπε ο Merritt K, προγραμματιστής παιχνιδιών και δημοσιογράφος που ήταν πρώιμος θαυμαστής του Mega64. «Η επιρροή τους δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί – ενώ ορισμένα περιοδικά πειραματίστηκαν με την κωμωδία τυχερών παιχνιδιών στις δεκαετίες του ’80 και του ’90, η έκρηξη των ανθρώπων που χάζευαν το μέσο που εμφανίστηκε στο YouTube στα τέλη της δεκαετίας του 2000 μπορεί να προέρχεται από αυτά. “
Κανένα από τα μέλη δεν είναι σίγουρο γιατί το Mega64 έπιασε, αλλά το Chatfield έχει μια απλή θεωρία: Απλώς δεν υπήρχε πολύ περιεχόμενο βίντεο σχετικά με τα παιχνίδια στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Η παρουσία οποιουδήποτε Ο εορτασμός της κουλτούρας ως θαυμαστής —και όχι ως κριτικός ή προγραμματιστής— ήταν κάτι νέο. Το Mega64 ήταν ανόητο και φθηνή απόδοση, αλλά οι άνθρωποι στην οθόνη προφανώς αγαπούσαν τα παιχνίδια με τον ίδιο τρόπο Εμείς έκανε. Ίσως αυτό ήταν αρκετό.
«Πριν το καταλάβουμε, υπήρχαν άρθρα σε περιοδικά για το τι κάναμε, παρόλο που δεν το πιέζαμε τόσο δυνατά», είπε ο Τσάτφιλντ. «Πετύχαμε σε ένα ευαίσθητο σημείο. Ήμασταν αντιληπτοί αμέσως. Τώρα υπάρχουν 10.000 νέα κανάλια στο YouTube κάθε μέρα».
Καθώς η επωνυμία Mega64 μεγάλωνε, αυξήθηκε και η λίστα των καλεσμένων. ξαφνικά τα σκίτσα του Mega64 παρουσίαζαν καμέο από τον Hideo Kojima, Γκέιμπ ΝιούελΚΑΙ Shigeru Miyamoto. Κράτησαν περίπτερα σε συνέδρια σε όλο τον κόσμο και ξεπούλησαν θέατρα για να κάνουν το ντεμπούτο τους σε νέο υλικό. Τα ιδρυτικά μέλη συνέχισαν να εργάζονται σε καθημερινή βάση – ο Chatfield παρακολούθησε μαθήματα μέχρι το 2007 – αλλά τελικά έγινε σαφές ότι παρά την δυσοίωνη προέλευση του Mega64, είχε μεταμορφωθεί σε κάτι παρόμοιο με μια παλαιότερη μάρκα.
«Δεν έχω επικεντρωθεί ποτέ στο να βγάλω χρήματα», είπε ο Ακόστα. «Είχαμε ένα μεροκάματο και το Mega64 ήταν κάτι που κάναμε για διασκέδαση. Έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος με αυτό. Τι θα γινόταν αν ο κόσμος παρακολουθούσε; Δροσερός. Αλλά ίσως ήταν αναπόφευκτο να αναπτυχθεί και να γίνει πιο δημοφιλές, ή ίσως χρειάστηκαν χρόνια για να κυριαρχήσει αυτό το αναπόφευκτο.
«Το μόνο πράγμα που άλλαξε πραγματικά ήταν ο τρόπος που μίλησα για το Mega64. Όταν ήμουν νεότερος, ήταν αυτή η βλακεία που έκανα με τους φίλους μου. Αλλά τώρα είναι η καριέρα μου εδώ και 20 χρόνια. Εξακολουθούσα να το αναφερόμουν ως αυτό το μικρό ηλίθιο πράγμα, αλλά αυτό το μικρό ηλίθιο πράγμα ήταν περισσότερο καριέρα από ό,τι πολλοί άνθρωποι ονειρεύονται. Μόλις βρεθήκαμε».
Από τα ακροβατικά στη βιωσιμότητα
Ο θίασος συνεχίζει να κάνει δημόσια ακροβατικά που έχουν γίνει το σήμα κατατεθέν του Mega64. Μόλις πέρυσι, ο Ακόστα περιχύθηκε με ψεύτικο αίμα για να κάνει την καλύτερη εντύπωση στον Ίθαν Γουίντερς. σύγχυση των κατοίκων της Παλιάς Πόλης του Σαν Ντιέγκο. Αλλά όσο μεγαλώνουν τα μέλη, τόσο μεγαλώνουν και τα περιγράμματα του Mega64. Σήμερα, ο Chatfield, ο Botte, ο Acosta και ο μακροχρόνιος συνεργάτης Garrett Hunter έχουν ως επί το πλείστον εγκαταλείψει όλες τις μεγαλειώδεις τηλεοπτικές αφηγηματικές φιλοδοξίες τους – μια κακιά ιδιοφυΐα και οι άμοιροι κρατούμενοί του – για να αφιερώσουν το μεγαλύτερο μέρος της προσοχής τους στο εβδομαδιαίο podcast της μάρκας. Η παράσταση είναι πολύ διασκεδαστική, αλλά και πολύ πιο ήρεμη από το τρολάρισμα, ας πούμε, του «Aggressive Caroling». Συνολικά, ο Botte μου λέει ότι, από δημιουργική άποψη, τον ενδιαφέρει λιγότερο η αξία σοκ της πρώιμης δουλειάς του γκρουπ αυτή τη στιγμή.
Ναι, το Mega64 εξακολουθεί να χτυπά το βίντεο κατά καιρούς. Μουσικό τρίο μια ξεκαρδιστικά εχθρική άποψη για το “Untitled Goose Game” συγκέντρωσε πάνω από 6 εκατομμύρια προβολές το 2019ΚΑΙ μια τρομερή παρωδία του “Dragon Ball Z” τόξο σχεδόν διπλασίασε αυτόν τον αριθμό ένα χρόνο πριν. Αλλά συνολικά, το κανάλι του Mega64 στο YouTube έχει 641.000 συνδρομητές. Ένας υγιής αριθμός, σίγουρα, αλλά πολύ κάτω από τα κατώφλια των εικονιδίων crossover όπως το PewDiePie και το Markiplier. Ο θίασος δεν χάνει τον ύπνο του από το ανάστημά του. Δεν εφευρίσκουν συνεχώς νέους τρόπους για να ξεπεράσουν τον αλγόριθμο, ούτε επιβαρύνονται από την αβεβαιότητα της επιρροής. Σήμερα, η μάρκα Mega64 φαίνεται ειδικά προσαρμοσμένη στο κοινό που είχε απορροφηθεί από τη φιλοσοφία τους πριν από χρόνια.
«Οι οπαδοί μας είναι αφοσιωμένοι», είπε ο Ακόστα. «Έχουμε λιγότερους από αυτούς, αλλά είναι περισσότερο αφοσιωμένοι στη δουλειά μας. Νομίζω ότι πετυχαίνουμε περισσότερα από πολλά από τα μεγαλύτερα κανάλια. Έχουμε λιγότερους στρατιώτες, αλλά είναι πιο δυνατοί στρατιώτες».
«Πάντα υπερτερούν αριθμητικά, ποτέ οπλισμένοι», πρόσθεσε ο Botte.
Στο Twitch και στο YouTube, νέα κανάλια εμφανίζονται από το πουθενά καθώς επίδοξοι influencers – καθισμένοι μπροστά σε θήκες υπολογιστών νέον και γκρι μικρόφωνα αφρού – δημοσιεύουν μια ατελείωτη πλημμύρα περιεχομένου σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να αυξήσουν τον αριθμό τους. Περισσότεροι συνδρομητές, περισσότερες προβολές, περισσότερα κλικ και περισσότερες δωρεές απαιτούν έναν μακρύ κατάλογο πανομοιότυπων βιντεοπαιχνιδιών κλιπ. Η πανταχού παρουσία είναι ο κύριος στόχος. Η δημιουργική εκπλήρωση διαρκεί ένα μακρινό δευτερόλεπτο.
Το Mega64 -ίσως επειδή είναι διαφορετικής γενιάς, ή ίσως απλώς να έχει ευλογηθεί με μια εναλλακτική σειρά προτεραιοτήτων – επέλεξε τη βιωσιμότητα από την επέκταση. Αποδεικνύεται εσείς Εξουσία γερνά με χάρη στα μέσα τυχερών παιχνιδιών.
«Είναι ωραίο να ξέρεις ότι αυτοί οι τύποι που συνήθιζα να παρακολουθώ όταν ήμουν στο κολέγιο εξακολουθούν να διασκεδάζουν», είπε ο Merritt.
«Δουλεύω με ομάδες που δεν μπορούν καν να συμφωνήσουν για το ποιοι θέλουν να είναι», είπε ο Ακόστα. «Θέλουμε να κάνουμε αυτό το είδος μουσικής; Ή αυτό το είδος μουσικής; Το Mega64 δεν ήταν ποτέ ένα. Θα μπορούσε να είναι μια δημόσια εκπομπή όπου βγαίνουμε έξω και μπλέκουμε με κόσμο ή θα μπορούσε να είναι ένα podcast όπου μιλάμε για τη ζωή μας.