Πρώτον, αντίθετα με τη δημοφιλή πεποίθηση, η Παγκόσμια Τράπεζα δεν πρέπει να δώσει προτεραιότητα στην κλιματική αλλαγή. Τα ζητήματα της κλιματικής αλλαγής σχετίζονται περισσότερο με τις πλούσιες και μεσαίου εισοδήματος χώρες παρά με τις φτωχότερες χώρες. Οι φτωχότερες χώρες, επειδή έχουν μικρές οικονομίες, τείνουν να μην εκπέμπουν πολύ διοξείδιο του άνθρακα. Η ρύπανση του εσωτερικού αέρα, όπως η καύση ξύλων ή καυσίμων για θέρμανση ή μαγείρεμα, είναι συνήθως μεγαλύτερη ανησυχία. Αυτές οι εκπομπές μπορεί να είναι τοξικές και η Παγκόσμια Τράπεζα θα πρέπει να προσπαθήσει να συμβάλει στη μείωση τους. Αλλά αυτό δεν θα βοηθήσει πολύ στη μείωση των εκπομπών άνθρακα.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας υπολογίζει ότι περίπου επτά εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από τις άμεσες επιπτώσεις της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Για τις φτωχότερες χώρες, ο μετριασμός αυτού του προβλήματος θα πρέπει να αποτελεί μεγαλύτερη προτεραιότητα από την αντιμετώπιση της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής.
Η πραγματικότητα είναι ότι εάν η Παγκόσμια Τράπεζα βοηθήσει να ανυψωθούν ορισμένες πολύ φτωχές χώρες σε επίπεδα μεσαίου εισοδήματος, τα προβλήματα της κλιματικής αλλαγής θα επιδεινωθούν λίγο – τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα έως μεσοπρόθεσμα. «Κάνουμε την κλιματική αλλαγή χειρότερη» δεν είναι ένα σλόγκαν μάρκετινγκ. Ωστόσο, είναι εγωιστικό να παροτρύνουμε την Παγκόσμια Τράπεζα να κάνει περισσότερο καλό για τις πλουσιότερες χώρες και λιγότερο για τις φτωχότερες, κάτι που ουσιαστικά θα έδινε προτεραιότητα στην κλιματική αλλαγή. Και φυσικά, τα πλουσιότερα έθνη του κόσμου ευθυγραμμίζονται σε μεγάλο βαθμό με τους βασικούς μετόχους της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Για να είμαστε σαφείς: ο κόσμος στο σύνολό του πρέπει να κάνει πολύ περισσότερα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Ωστόσο, το βάρος πρέπει να βαρύνει τις πλούσιες χώρες, ιδίως τις δαπάνες τους για Ε&Α και τη δομή των καταναλωτικών επιλογών τους. Για τις φτωχότερες χώρες, με τα σημερινά περιθώρια ύπαρξης, η καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής είναι σε μεγάλο βαθμό πολυτέλεια.
Εάν υπάρχει ένας τομέας στον οποίο η Παγκόσμια Τράπεζα πρέπει να διπλασιαστεί, αυτός είναι οι παρεμβάσεις στη δημόσια υγεία. Τις τελευταίες δεκαετίες, οι επιτυχίες ήταν αξιοσημείωτες. Στην Αφρική, για παράδειγμα, τα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας έχουν μειωθεί κατακόρυφα και πολλοί δείκτες δημόσιας υγείας έχουν βελτιωθεί σημαντικά, ειδικά έξω από μεγάλες ζώνες συγκρούσεων. Γιατί να μην επενδύσετε περισσότερα σε αυτό που λειτουργεί;
Αντίθετα, οι παγκόσμιοι θεσμοί είχαν πολύ μικρότερη επιτυχία στην ώθηση της Αφρικής προς την ηλιακή ενέργεια ή τους μικρούς πυρηνικούς σταθμούς. Η πιο ωφέλιμη και βιώσιμη προσέγγιση σε αυτούς τους τομείς θα ήταν η επένδυση στην έρευνα και την ανάπτυξη σε πλούσιες χώρες για να γίνουν αυτές οι τεχνολογίες αρκετά φθηνές ώστε οι χώρες μεσαίου εισοδήματος του κόσμου να τις υιοθετήσουν με οικονομικά βιώσιμο τρόπο. Η πρόσθετη χρηματοδότηση της Παγκόσμιας Τράπεζας για ορισμένες νέες εγκαταστάσεις ηλιακής ενέργειας δεν αρκεί για να αλλάξει σημαντικά το φιλοδώρημα.
Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι οι παρεμβάσεις στη δημόσια υγεία, σε αντίθεση με τα μεγάλα έργα υποδομής, τείνουν να πραγματοποιούνται σε μικρότερη κλίμακα και συχνά συνεπάγονται λιγότερες ευκαιρίες για διαφθορά και μεγάλης κλίμακας διαφθορά.
Τέλος, η Παγκόσμια Τράπεζα θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο να αναλάβει περισσότερους κινδύνους. Από την αρχή της ύπαρξής της, η τράπεζα είχε την υψηλότερη πιστοληπτική ικανότητα και αξίζει να τη διατηρήσει. Αλλά είναι πραγματικά η τράπεζα στα πρόθυρα να χάσει την ιδιότητά της ΑΑΑ; Δεν φαίνεται έτσι. Εάν η Παγκόσμια Τράπεζα βρισκόταν με κάποιο τρόπο σε οικονομικές δυσκολίες, τα πλουσιότερα έθνη θα μπορούσαν να την ανακεφαλαιοποιήσουν. Θα ήταν μια πολιτική αμηχανία, αλλά με τα σημερινά περιθώρια, είναι ένα ρίσκο που αξίζει να πάρεις.
Από την ίδρυση της τράπεζας το 1944 έως τον Ιούνιο του 2021, οι εισφορές κεφαλαίου από τις χώρες μετόχους της τράπεζας στα βασικά τμήματα δανεισμού της τράπεζας ανήλθαν συνολικά σε 19,2 δισεκατομμύρια δολάρια, χρηματοδοτώντας περισσότερα από 750 δισεκατομμύρια δολάρια σε δάνεια και βοηθητικές τραπεζικές υπηρεσίες. (Τα περισσότερα από τα δάνειά της είναι αυτοχρηματοδοτούμενα.) Εάν είναι μια καλή επένδυση, γιατί να μην κάνετε περισσότερα στο περιθώριο; Δεν υπήρξαν σημαντικές ή ακόμη και μέτριες χρηματοοικονομικές κρίσεις που να προέκυψαν από τις αποφάσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας για το χαρτοφυλάκιο. Τα επιχειρήματα για τη διατήρηση της Παγκόσμιας Τράπεζας στο σημερινό της μέγεθος δεν έχουν πολύ νόημα. θα πρέπει να είστε υπέρ της εκκαθάρισης της τράπεζας ή της επέκτασής της.
Μια ανασκόπηση που ανέθεσε η G20 και πραγματοποιήθηκε από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η επέκταση του δανεισμού θα ήταν καλύτερη χρήση των πόρων και της προνομιακής θέσης της τράπεζας. Η γενική αντίδραση της ίδιας της τράπεζας ήταν μια κάποια νευρικότητα, κυρίως από φόβο ότι θα έχανε μέρος της υπόστασης και της φήμης της για την οικονομική της ακεραιότητα. Αξίζει όμως να αναρωτηθούμε πώς σχετίζονται αυτοί οι φόβοι με τον επείγοντα χαρακτήρα των προβλημάτων του κόσμου.
Ο Μπάνγκα πρέπει να αντιμετωπίσει αυτό το ερώτημα και αυτά τα προβλήματα με ειλικρίνεια και θάρρος.
Περισσότερα από τη γνώμη του Bloomberg:
• Η Παγκόσμια Τράπεζα πρέπει να αναλάβει πιο τολμηρή δράση για το κλίμα: Michael R. Bloomberg
• Ο Μπάιντεν μπορεί να κάνει την Παγκόσμια Τράπεζα ηγέτη στην κλιματική αλλαγή: Mark Gongloff
• Μαθήματα ειλικρίνειας στο ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα: Συντάκτες
Θέλετε περισσότερες απόψεις του Bloomberg; Εγγραφείτε στο καθημερινό μας ενημερωτικό δελτίο.
Αυτή η στήλη δεν αντικατοπτρίζει απαραίτητα τη γνώμη των συντακτών ή του Bloomberg LP και των ιδιοκτητών του.
Ο Tyler Cowen είναι αρθρογράφος του Bloomberg Opinion. Είναι καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο George Mason και γράφει για το ιστολόγιο Marginal Revolution. Είναι συν-συγγραφέας του βιβλίου Talent: How to Identify Energized, Creative and Winners Around the World.
Περισσότερες ιστορίες όπως αυτή είναι διαθέσιμες στο bloomberg.com/opinion