Η συζήτηση για τη μείωση της πρόσληψης τροφής μπορεί να είναι ένα δύσκολο θέμα. Οι άνθρωποι αγαπούν να τρώνε και πρέπει να τρώνε για να επιβιώσουν. Το να μην τρώμε αρκετά μπορεί να είναι ένα πρόβλημα που κυμαίνεται από υποσιτισμό έως διατροφικές διαταραχές. Και για όσους προσπαθούν να χάσουν βάρος, ο περιορισμός της τροφής είναι εξαιρετικά δύσκολος. Σίγουρα πρέπει να υπάρχει μια καλύτερη πηγή νεότητας εκεί έξω;
Πράγματι, οι επιστήμονες πίσω από τη μελέτη ελπίζουν ότι τα αποτελέσματα μπορεί να οδηγήσουν στην κατανόηση της μυστικής σάλτσας πίσω από την παρατεταμένη ιδιότητα του περιορισμού των θερμίδων, ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να αποκομίσουν τα οφέλη με πιο εύγευστο τρόπο. Λένε ότι μπορεί σύντομα να βρούμε τρόπους να παρατείνουμε τη ζωή μας με σχετικά μικρές διατροφικές αλλαγές, συμπεριλαμβανομένων των μοντέρνων πλέον πρακτικών διαλείπουσας νηστείας ή περιορισμού του φαγητού σε συγκεκριμένες ώρες – δεν χρειάζεται να εγκαταλείψουμε τις αγαπημένες μας συνταγές ή εστιατόρια.
Σημείωσαν επίσης ότι επειδή η δίαιτα είναι τόσο δύσκολη, τα άτομα στη μελέτη τους πέτυχαν μόνο μια μέτρια μείωση θερμίδων κατά τη διάρκεια της διετούς μελέτης – περίπου 300 θερμίδες λιγότερες την ημέρα από πριν. Κι όμως καρπώθηκαν ένα μετρήσιμο όφελος.
Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να υποφέρουμε (πολύ) για να εκμεταλλευτούμε αυτά τα ευρήματα, είπε ο Sai Krupa Das, ο οποίος μελετά τη γήρανση και τη διατροφή στο Πανεπιστήμιο Tufts και είναι ένας από τους συγγραφείς της μελέτης.
Ένα από τα πρώτα στοιχεία παρατήρησης για περιορισμό των θερμίδων προήλθε από το νησί της Οκινάουα, όπου, μέχρι πρόσφατα, οι άνθρωποι απολάμβαναν το μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής στον κόσμο και η παραδοσιακή τους διατροφή ήταν εξαιρετικά χαμηλή σε θερμίδες.
Ένα άλλο σημείο δεδομένων προέρχεται από τον Roy Walford, έναν γιατρό και ιατρό ερευνητή στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες, ο οποίος ίδρυσε το σύγχρονο κίνημα περιορισμού των θερμίδων. Το 1991, εντάχθηκε σε ένα πλήρωμα έξι βιοναυτών που κλείστηκαν σε έναν θόλο στην έρημο της Αριζόνα, όπου υποτίθεται ότι θα καλλιεργούσαν τη δική τους τροφή. Όταν η παραγωγή μειώθηκε γρήγορα, μετέτρεψε το φιάσκο σε ένα πείραμα περιορισμού των θερμίδων και ανέφερε πολλά σημάδια βελτίωσης της υγείας μεταξύ των πεινασμένων συναδέλφων του.
Τώρα, η μελέτη Calerie δημοσίευσε τα αποτελέσματά της στο Nature Aging. Οι εθελοντές χωρίστηκαν τυχαία σε μία από τις δύο ομάδες. Σε μια ομάδα είπαν να τρώνε μόνο το 75% της κανονικής πρόσληψης για δύο χρόνια. Η υπόλοιπη ομάδα ελέγχου έτρωγε κανονικά.
Η ομάδα μείωσης θερμίδων συνεργάστηκε με διατροφολόγους για να μάθουν ποια ήταν η κανονική πρόσληψη και πώς να τις μειώσουν, ενώ παράλληλα λάμβαναν αρκετές πρωτεΐνες, βιταμίνες και μέταλλα. Μέχρι το τέλος της μελέτης, είχαν μειώσει περίπου 300 θερμίδες από την ημερήσια πρόσληψη – περίπου το ήμισυ του στόχου τους. (Το να τρώτε λιγότερο, όπως ανέφερα, είναι πραγματικά δύσκολο.)
Η μελέτη έχει αρκετούς περιορισμούς. Το μέγεθος του δείγματος ήταν μικρό — μόνο 220 άτομα και στις δύο ομάδες. Και οι κόφτες θερμίδων χρειάστηκε να συνεργαστούν με έναν διαιτολόγο και μπορεί να είχαν ωφεληθεί από την κατανάλωση καλύτερης τροφής από τα άτομα ελέγχου, αντί απλώς να τρώνε λιγότερο.
Ωστόσο, οι αλλαγές που έκαναν έδειξαν κάποια σημαντικά οφέλη για την υγεία, δήλωσε ο William Kraus, καρδιολόγος του Πανεπιστημίου Duke που συνεργάστηκε στη μελέτη. Σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου, η ομάδα με ελαφρά περιορισμό θερμίδων έδειξε δείκτες καλύτερης καρδιαγγειακής και μεταβολικής υγείας.
Τα άτομα ξεκίνησαν με δείκτη μάζας σώματος μεταξύ 22 και 28, που θεωρείται φυσιολογικό για το υπερβολικό βάρος. Έτειναν να χάνουν βάρος νωρίς και στη συνέχεια να αδυνατίζουν.
Αλλά ακόμα και αφού σταμάτησαν να χάνουν βάρος, συνέχισαν να είναι πιο υγιείς σύμφωνα με μετρήσεις αίματος, εύρημα που δημοσιεύτηκε σε προηγούμενο άρθρο. Μια νέα μελέτη ανέλυσε τους ίδιους ανθρώπους για αυτό που οι επιστήμονες αποκαλούν ρολόγια γήρανσης. Η μελέτη αυτών των μοριακών χρονομέτρων απαιτεί την παρακολούθηση αλλαγών σε κάτι που ονομάζονται επιγενετικοί δείκτες – μικρά χημικά κομμάτια που κολλούν και εμποδίζουν την ενεργοποίηση ορισμένων κομματιών DNA. Οι επιγενετικοί δείκτες μας μπορούν να κινούνται αργά και να μπερδεύονται με την πάροδο του χρόνου, τους οποίους οι επιστήμονες έχουν μάθει να χρησιμοποιούν για να υπολογίζουν την ηλικία.
Αυτό στο οποίο επικεντρώθηκε αυτή η μελέτη ήταν το ποσοστό γήρανσης, είπε ο επιδημιολόγος και συν-συγγραφέας της μελέτης Daniel Belsky της Σχολής Δημόσιας Υγείας της Κολούμπια. Είδαν σημάδια ότι τα κύτταρα που κόβουν θερμίδες γερνούσαν λίγο πιο αργά. Συνολικά, ήταν μια μικρή διαφορά, αλλά θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά εάν τα θέματα τηρήσουν αυτήν. Η Das of Tufts είπε ότι εργαζόταν σε μια μελέτη παρακολούθησης για να δει εάν τα άτομα διατήρησαν τις νέες διατροφικές τους συνήθειες και πώς τους επηρέαζε.
Ο Kraus, ένας καρδιολόγος, ανέφερε πολλούς λόγους για τους οποίους η λιγότερη κατανάλωση μπορεί να επιβραδύνει τη γήρανση. Το μέρος των κυττάρων σας που παράγει ενέργεια, που ονομάζονται μιτοχόνδρια, καταπονείται όταν τρώτε πολύ. «Είναι σαν να ζεσταίνω έναν κινητήρα αυτοκινήτου», είπε. Σχηματίζονται τοξικά υποπροϊόντα – αντιδραστικά οξειδωτικά είδη, γνωστά και ως ελεύθερες ρίζες.
Έτσι, ο περιορισμός των θερμίδων μπορεί να μειώσει την πίεση σε αυτά τα μιτοχόνδρια, είπε. Η άσκηση μπορεί να έχει παρόμοιο αποτέλεσμα και βοηθά τα μιτοχόνδρια να κάψουν τα μεταβολικά απόβλητα. «Μειώνει την ποσότητα των σκουπιδιών στο κελί και το κάνει πιο αποτελεσματικό», είπε.
Οι ερευνητές εξακολουθούν να προσπαθούν να καταλάβουν τα οφέλη του περιορισμού των θερμίδων και εάν η διαλείπουσα νηστεία θα έχει πραγματικά τα ίδια οφέλη.
Αλλά προτού αφήσετε αυτές τις σοκολάτες κάτω, η ιστορία του ερευνητή βιοτομίας Walford περιέχει μια σημαντική δήλωση αποποίησης ευθύνης. Ναι, φέρεται να έτρωγε με φειδώ σε όλη του τη ζωή και έμεινε λεπτός σαν ράγα στα 5’7″ και 130 λίβρες. Αλλά ο Walford, ο οποίος χρηματοδότησε την εκπαίδευσή του στην ιατρική σχολή επινοώντας ένα σχέδιο νίκης στη ρουλέτα, προφανώς έχασε το μακροχρόνιο παιχνίδι του με τη ζοφερή θεριστική μηχανή. ανέπτυξε την εξουθενωτική νευρολογική ασθένεια ALS και πέθανε σε ηλικία 79 ετών.
Η μείωση των θερμίδων μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να ζήσουν περισσότερο και πιο υγιή κατά μέσο όρο. Αλλά δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι θα προσθέσει χρόνια στη ζωή σας.
Περισσότερα από τη γνώμη του Bloomberg:
• Υπάρχουν αυξανόμενες ενδείξεις ότι ο Covid είναι κακός για τον εγκέφαλο: η Faye Flam
• Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας τρώνε τις τσίχλες των γονιών τους: Lisa Jarvis
• Αυτή η στήλη μπορεί να προκαλέσει ή να μην προκαλέσει αλλεργική αντίδραση: Adam Minter
Αυτή η στήλη δεν αντικατοπτρίζει απαραίτητα τη γνώμη των συντακτών ή του Bloomberg LP και των ιδιοκτητών του.
Η Faye Flam είναι επιστημονική αρθρογράφος του Bloomberg Opinion. Παρουσιάζει το podcast “Follow the Science”.
Περισσότερες ιστορίες όπως αυτή είναι διαθέσιμες στο bloomberg.com/opinion