Ωστόσο, εκεί που η Γαλλία χτυπά κάτω από το βάρος της είναι το μερίδιο των εργαζομένων ηλικίας άνω των 55 ετών. Ο Μακρόν θέλει να αυξήσει αυτόν τον αριθμό, αλλά όχι μόνο με την αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64. θέλει να ενθαρρύνει τις εταιρείες να προσλαμβάνουν περισσότερα άτομα στα 50 και τα 60 τους θέτοντας στόχους για διαφορετικότητα ανά ηλικία. Παρόμοια βήματα έχουν γίνει και αλλού, όπως όταν βρετανικές εταιρείες, όπως η Aviva Plc και η Walgreens Boots Alliance Inc. δεσμεύτηκαν το 2017 να απασχολήσουν περισσότερα άτομα ηλικίας άνω των 50 ετών. Η γαλλική έκδοση φαίνεται αισθητά λιγότερο ακανθώδης, με την απειλή προστίμων εάν οι εταιρείες δεν παίξουν μπάλα.
Εάν ο Μακρόν συσχετίζει την ιδέα της αυστηροποίησης των ορίων ηλικίας με τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος, είναι επίσης σαν αστείο για τους επικριτές και τα συνδικάτα που λένε ότι η αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης θα επιδεινώσει την ανεργία επειδή οι μεγαλύτεροι σε ηλικία εργαζόμενοι θα απολυθούν πριν από τη συνταξιοδότηση.
Η διεύρυνση του εργατικού δυναμικού είναι ένα ζήτημα μεγάλης οικονομικής σημασίας – δυνητικά ακόμη περισσότερο από τα εκτιμώμενα 17,7 δισεκατομμύρια ευρώ (19 δισεκατομμύρια δολάρια) που η κυβέρνηση Μακρόν ελπίζει να ξεμπλοκάρει τη μεταρρύθμιση. Εάν η Γαλλία αυξήσει το ποσοστό απασχόλησης άνω των 55 ετών κατά περίπου 10 ποσοστιαίες μονάδες στο 66% (μέσος όρος της G7) έως το 2032, θα μπορούσε να σημαίνει επιπλέον 825.000 εργαζομένους και σχεδόν 50 δισεκατομμύρια ευρώ σε επιπλέον ακαθάριστο εγχώριο προϊόν σύμφωνα με εκτιμήσεις.
Δεν είναι μόνο ένα γαλλικό ζήτημα — η PwC έχει προτείνει ότι ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης στο σύνολό του θα μπορούσε να αυξήσει το ΑΕΠ κατά 3,5 τρισεκατομμύρια δολάρια εάν αύξανε το μερίδιο των ατόμων άνω των 55 ετών στην απασχόληση στο 78%.
Γενικά, η δημοσίευση περισσότερων δεδομένων σε εταιρικό επίπεδο θα ήταν ένας καλός τρόπος για να ρίξει φως στις αποκλίνουσες εθνικές και εταιρικές πρακτικές, πέρα από τη βασική αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης, εάν η μεταρρύθμιση είναι επιτυχής. Φαίνεται ότι υπάρχει ένα κενό που αξίζει να αντιμετωπιστεί: ο γίγαντας ειδών πολυτελείας Louis Vuitton Moet Hennessy SE έχει υψηλότερο ποσοστό εργαζομένων ηλικίας 50-59 ετών στη Γαλλία από ό,τι αλλού, αλλά η αμερικανική εταιρεία έχει περισσότερα άτομα ηλικίας άνω των 60 ετών από ό,τι στη χώρα καταγωγής της. Η εταιρεία μεταφορών Transdev Group SA έχει το 20%-30% των οδηγών άνω των 60 ετών στη Γερμανία, τη Σουηδία, την Ολλανδία και τις ΗΠΑ. στη Γαλλία είναι 12%, σύμφωνα με το ραδιόφωνο France Inter.
Αλλά όπως η αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης φαίνεται σαν ένα αμβλύ εργαλείο για τους σημερινούς εργαζόμενους που παρακολουθούν τους σημερινούς συνταξιούχους να απολαμβάνουν πλουσιότερα και υγιέστερα έτη συνταξιοδότησης, οι ποσοστώσεις δεν θα διορθώσουν τα βαθύτερα προβλήματα κάτω από την επιφάνεια.
Εάν οι Γάλλοι δεν ενθουσιάζονται με το να εργάζονται περισσότερο, μπορεί να οφείλεται στο ότι πολλοί πιστεύουν ότι έχουν ήδη πληρώσει τις οφειλές τους. Τα γαλλικά στελέχη είναι οι χειρότεροι εργασιομανείς στον κόσμο, σύμφωνα με μια μελέτη της BUPA, η οποία μπορεί να είναι ένας λόγος για τον οποίο λίγοι συνταξιούχοι έχουν θολά μάτια πριν επιστρέψουν. Οι αντιλήψεις για τα κενά κόστους και δεξιοτήτων μεταξύ των νεότερων εργαζομένων ευνοούν επίσης την ηλικία: μια έρευνα του Ευρωβαρόμετρου του 2015 διαπίστωσε ότι το 75% των Γάλλων διευθυντικών στελεχών πίστευε ότι ένας υποψήφιος για εργασία άνω των 55 ετών θα βρισκόταν σε μειονεκτική θέση. Βασικοί τομείς, όπως η τεχνολογία, είναι πιθανό να αποκλείσουν κάθε ποσόστωση αργύρου όπου το 40 είναι το νέο “παλιό” και όπου οι νέοι προγραμματιστές θεωρούνται ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.
Αυτό που πραγματικά πρέπει να συμβεί είναι μια επανεκτίμηση των «τριών σταδίων της ζωής» – εκπαίδευση, εργασία και συνταξιοδότηση – που αποδεικνύεται ανθεκτικό στις αλλαγές, ακόμη και όταν η προοπτική να ζήσετε μέχρι τα 100 γίνεται λιγότερο περίεργη.
Αντί να εστιάζεις σε έννοιες όπως η καθοδήγηση στα τέλη της σταδιοδρομίας, η επανεκπαίδευση θα πρέπει να γίνεται πιο τακτικά (ίσως κάθε δεκαετία). Αντί να συνδέουμε τους ηλικιωμένους εργαζομένους με υψηλό κόστος υγείας, αξίζει να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της «γραμμής παραγωγής 2017» της BMW, όπου μια μικρή επένδυση στη σωματική ευεξία – ξύλινα πατώματα, μεγεθυντικοί φακοί, ρυθμιζόμενες καρέκλες – αύξησε την παραγωγικότητα. Και το καρότο μιας πιο ευέλικτης μετάβασης μεταξύ εργασίας και συνταξιοδότησης, όπως ο συνδυασμός της μερικής απασχόλησης με μια μερική πληρωμή σύνταξης ή ο διαχωρισμός ενός ηλικιωμένου εργαζόμενου στις μικρές επιχειρήσεις, μπορεί να είναι προτιμότερο από την κατανομή των ποσοστώσεων.
Αυτό μπορεί να φαίνεται σαν ένα πρόσθετο σε ένα βασικό ζήτημα ηλικίας συνταξιοδότησης που έχει πετάξει εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές στους δρόμους, με τους αντιπάλους του Μακρόν στο κοινοβούλιο να πιέζουν την κυβέρνηση να παραιτηθεί. Στην ιδανική περίπτωση, η μεταρρύθμισή του θα ήταν πιο δίκαιη και πιο αποδεκτή μοιράζοντας το οικονομικό βάρος μεταξύ εταιρειών και συνταξιούχων, όχι μόνο των εργαζομένων. Όμως, η πραγματικότητα της δημογραφικής και οικονομικής παρακμής σημαίνει ότι το μακροπρόθεσμο ζήτημα των εργατών αργύρου – και η αποτελεσματικότητα των ποσοστώσεων – είναι πολύ πιο σοβαρό. Το «commute, work, die» πρέπει να καταργηθεί σταδιακά.
Περισσότερα από τη γνώμη του Bloomberg:
• Ώρα για τη Γαλλία να εργαστεί περισσότερο και να συνταξιοδοτηθεί αργότερα: Lionel Laurent
• 8.000 απολύσεις δεν κλονίζουν καθόλου τις οικογενειακές αξίες: Beth Kowitt
• Η παγκόσμια οικονομία χρειάζεται μια επανάσταση στην πλευρά της προσφοράς: Allison Schrager
Αυτή η στήλη δεν αντικατοπτρίζει απαραίτητα τη γνώμη των συντακτών ή του Bloomberg LP και των ιδιοκτητών του.
Ο Lionel Laurent είναι αρθρογράφος του Bloomberg Opinion που καλύπτει τα ψηφιακά νομίσματα, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη Γαλλία. Προηγουμένως, ήταν ρεπόρτερ για το Reuters και το Forbes.
Περισσότερες ιστορίες όπως αυτή είναι διαθέσιμες στο bloomberg.com/opinion