Για όποιον χρειάστηκε να πληρώσει ένα από αυτά τα τέλη, το όριο είναι καλά νέα. Αλλά εάν το σχέδιο πετύχει, οι τράπεζες και άλλοι εκδότες καρτών είναι πιθανό να αναζητήσουν τρόπους για να ανακτήσουν την εκτιμώμενη απώλεια 9 δισεκατομμυρίων δολαρίων από χαμηλότερες καθυστερήσεις. Ένας πιθανός στόχος: τα επιτόκια που υπολογίζονται στα υπόλοιπα, όπου ο κλάδος παράγει το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων του.
Δεν λέω ότι δεν πρέπει να υπάρχει ανώτατο όριο για τις καθυστερήσεις. Αυτό όμως θα πρέπει να συνοδεύεται από κάποια προσπάθεια μείωσης των επιτοκίων.
Αφού κυμαίνονταν γύρω στο 16% για το μεγαλύτερο μέρος των τελευταίων πέντε ετών, τα επιτόκια των πιστωτικών καρτών έχουν εκτιναχθεί καθώς η Federal Reserve αύξησε τα επιτόκια. Σύμφωνα με το LendingTree, τα επιτόκια νέων καρτών ήταν κατά μέσο όρο 23,39% στο τέλος Ιανουαρίου. Ο Greg McBride, επικεφαλής χρηματοοικονομικός αναλυτής της Bankrate, προβλέπει ότι μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους, τα επιτόκια των πιστωτικών καρτών θα φτάσουν στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών.
Και, στην πραγματικότητα, τίποτα δεν εμποδίζει τους εκδότες να συνεχίσουν να τα αυξάνουν όσο θέλουν – ακόμα πιο γρήγορα και πιο μακριά από ό,τι η Fed.
Δεν υπάρχουν ομοσπονδιακοί νόμοι για το καθολικό που να περιορίζουν τα επιτόκια πιστωτικών καρτών. Πολλά κράτη έχουν τους δικούς τους νόμους περί τοκογλυφίας που περιορίζουν το ποσό των τόκων που χρεώνονται, αλλά συνήθως απαλλάσσουν τις τράπεζες και τις πιστωτικές ενώσεις. Επιπλέον, οι τράπεζες μπορούν συχνά να παρακάμψουν τους νόμους των πολιτειών εάν έχουν την έδρα τους σε κατάσταση χωρίς ανώτατο όριο – τότε μπορούν να ακολουθήσουν τους κανόνες της χώρας καταγωγής τους, όχι του καταναλωτή.
Οι νόμοι για τις πιστωτικές κάρτες που θεσπίστηκαν το 2009 παρέχουν κάποια προστασία των καταναλωτών, προσδιορίζοντας ότι οι εκδότες πρέπει να ειδοποιούν τους πελάτες 45 ημέρες νωρίτερα πριν αυξήσουν τα επιτόκια. Αλλά εφόσον σας αποκαλύπτεται η τιμή – είτε όταν εγγραφείτε για την κάρτα είτε 45 ημέρες πριν από την αύξηση των επιτοκίων – ο ουρανός είναι το όριο.
Για χρόνια, οι δυνάμεις της αγοράς διατήρησαν τα επιτόκια κάτω από το 30%, αλλά αυτό αρχίζει να αλλάζει. Αποθηκεύστε κάρτες από καταστήματα λιανικής όπως οι Macy’s, Gap, Dick’s Sporting Goods και Wayfair καθώς και οι εταιρείες φυσικού αερίου Exxon και Shell προσφέρουν τώρα κάρτες με τιμές άνω του 30%.
Με τις υψηλότερες τιμές και την αποδυνάμωση της οικονομίας, όλο και περισσότεροι κάτοχοι καρτών διατηρούν τις ισορροπίες τους. Στο τέλος του περασμένου έτους, περίπου το 46% των κατόχων καρτών είχαν χρέη από μήνα σε μήνα (που σημαίνει ότι χρεώθηκαν τόκοι), έναντι 39% πέρυσι, σύμφωνα με την Bankrate. Τα υπόλοιπα αυξάνονται, με στοιχεία από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Νέας Υόρκης να δείχνουν ότι τα υπόλοιπα των πιστωτικών καρτών αυξήθηκαν κατά 15% το τρίτο τρίμηνο του 2022 σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος – τη μεγαλύτερη αύξηση σε περισσότερα από 20 χρόνια.
Ενώ το τυπικό επιχείρημα της βιομηχανίας κατά της αλλαγής υπέρ των καταναλωτών είναι ότι θα αναγκαστούν να σταματήσουν να εξυπηρετούν άτομα με χαμηλό εισόδημα με κακή πίστωση, αυτό συμβαίνει σπάνια. Αντίθετα, συνήθως απλώς βρίσκουν τρόπους να τους χρεώνουν περισσότερο. Η βιομηχανία υπέβαλε την ίδια καταγγελία πριν από τις μεταρρυθμίσεις Dodd-Frank το 2010, και η πίστωση δεν έχει στερέψει.
Σίγουρα, υπάρχουν και άλλες χρεώσεις που μπορούν να επινοήσουν οι δανειστές για να καλύψουν τις μικρότερες καθυστερημένες χρεώσεις, αλλά οι κανονισμοί για τις πιστωτικές κάρτες του 2009 δεν το κάνουν.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο τρόπος με τον οποίο διαφορετικοί εκδότες καρτών θα ανταποκριθούν στο ανώτατο όριο καθυστερήσεων θα εξαρτηθεί από το πόσο από τα έσοδά τους προέρχονται πραγματικά από καθυστερημένες χρεώσεις. Οι εκδότες που έχουν περισσότερους πελάτες subprime τείνουν να χρεώνουν περισσότερα χρήματα για καθυστερημένες χρεώσεις, όπως και οι εκδότες ιδιωτικών ετικετών που συνήθως μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο σε ένα κατάστημα ή σε συνδεδεμένα καταστήματα.
Ο καθορισμός ανώτατου ορίου επιτοκίου δεν είναι χωρίς προηγούμενο. Οι πιστωτικές ενώσεις συνήθως περιορίζουν τα επιτόκιά τους στο 18%. Και τα μέλη του στρατού γενικά δεν μπορούν να χρεωθούν περισσότερο από 36% για πολλά είδη καταναλωτικών δανείων. Τα στεγαστικά δάνεια μεταβλητού επιτοκίου έχουν επίσης όρια (αν και είναι εξασφαλισμένα από το σπίτι ως εγγύηση, σε αντίθεση με τις πιστωτικές κάρτες).
Η κυβέρνηση Μπάιντεν και το Γραφείο Οικονομικής Προστασίας των Καταναλωτών δήλωσαν ότι επικεντρώνονται στις καθυστερημένες χρεώσεις, επειδή το κόστος που χρεώνουν οι εκδότες καρτών στους πελάτες υπερβαίνει κατά πολύ το κόστος που επιβαρύνουν όταν κάποιος κάνει καθυστερημένη πληρωμή. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα πρέπει να χρησιμοποιήσει το ίδιο επιχείρημα για να διώξει τους δανειστές που χρεώνουν υψηλά επιτόκια.
Περισσότερα από τον Αλέξη Λεοντή από την κριτική του Bloomberg:
• Πώς να προστατεύσετε τα χρήματά σας μετά την απόλυση
• Μια πρόωρη ποινή για απόσυρση 401(k) είναι άδικη επιβάρυνση
• Πώς να πληρώσετε για ανακαινίσεις εάν δεν έχετε την οικονομική δυνατότητα να μετακινηθείτε
Αυτή η στήλη δεν αντικατοπτρίζει απαραίτητα τη γνώμη των συντακτών ή του Bloomberg LP και των ιδιοκτητών του.
Ο Αλέξης Λεοντής είναι αρθρογράφος προσωπικών οικονομικών στο Bloomberg Opinion. Προηγουμένως, επέβλεπε τη φορολογική κάλυψη για το Bloomberg News.
Περισσότερες ιστορίες όπως αυτή είναι διαθέσιμες στο bloomberg.com/opinion