Η αιτία ήταν ο καρκίνος του παγκρέατος, είπε ο γιος του Μπράιαν Κον.
Ως πρόεδρος της εταιρείας, κοινώς γνωστής ως KPF, ο κ. Kohn επικεντρώθηκε στη δημιουργία και τη διαχείριση σχέσεων με τους πελάτες. Στο προφίλ του το 1986, ο Paul Goldberger, τότε κριτικός αρχιτεκτονικής για τους New York Times, περιέγραψε τον κ. Kohn ως έναν από τους πιο επιτυχημένους πωλητές στην αρχιτεκτονική βιομηχανία.
Συχνά ξεκινούσε παρουσιάσεις όχι με αποδόσεις κτιρίων αλλά με φωτογραφίες της ομάδας σόφτμπολ της KPF, σαν να άφηνε να εννοηθεί ότι θα ήταν χαρά να συνεργαστεί με αυτή τη νέα εταιρεία. Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης για δουλειά στο αεροδρόμιο της Φιλαδέλφειας, ανακοίνωσε ότι η μητέρα του, κάτοικος της Φιλαδέλφειας, θα στεναχωριόταν αν δεν τον επέλεγαν.
Ο χρόνος ήταν πολύτιμος για τον κ. Kohn, τον οποίο ο Goldberger περιέγραψε ως «εξωτερικά χαλαρό και άνετο, βαθιά μέσα του έντονο και παρακινημένο». Πριν επιβιβαστεί στο αεροπλάνο, ζήτησε από έναν φιλικό του πράκτορα που ήταν ακόμα στην πρώτη θέση και στη συνέχεια ζήτησε θέση δίπλα σε έναν επιβάτη που πιθανότατα χρειαζόταν αρχιτέκτονα.
«Φροντίζω ότι δεν είμαι πιεστικός ή εκνευριστικός, αλλά καλλιεργώ τις σχέσεις με τον τρόπο που μερικοί άνθρωποι καλλιεργούν ορχιδέες ή μπονσάι – προσεκτικά και με μακροπρόθεσμο στο μυαλό μου», σημείωσε στο The World By Design, τα απομνημονεύματά του το 2019 που έγραψε με τον Clifford Pearson. .
Οι κόποι του απέδωσαν καρπούς. Ο κ. Kohn έπεισε μερικές από τις μεγαλύτερες εταιρείες της χώρας – συμπεριλαμβανομένων των Procter & Gamble, Gannett και IBM – οι οποίες αναζητούσαν νέα κεντρικά γραφεία – να το επιλέξουν από πιο καθιερωμένες εταιρείες όπως η Pei Cobb Freed & Partners και η Skidmore, η Owings & Merrill. .
Το αποτέλεσμα ήταν, αντίστοιχα, μια αγαπημένη προσθήκη στον ορίζοντα του Σινσινάτι, ένα συγκρότημα που μοιάζει με λόφο στο McLean της Βιρτζίνια και ένα κτήριο ζιγκ-ζαγκ στο Armonk της Νέας Υόρκης. Ο Louis Gerstner της IBM είπε ότι ήθελε κάθε τμήμα της εταιρείας να αναπτυχθεί πέρα από τη διοικητική επίπεδα.)
Στην Ουάσιγκτον, η εταιρεία ήταν περισσότερο γνωστή για τα κεντρικά γραφεία της Παγκόσμιας Τράπεζας. Ολοκληρώθηκε το 1997, ήταν ένα από τα πρώτα κτίρια με γυάλινη πρόσοψη σε μια πόλη όπου οι περισσότερες μεγάλες κατασκευές ήταν είτε κλασικές (προπολεμικές) είτε από σκυρόδεμα (μεταπολεμικά). Το κτίριο KPF διέθετε έναν καταρράκτη 28 μέτρων στο αίθριο πίσω από μια διαφανή πρόσοψη. Σχεδιαστικά, ήταν επίσης ένα άλμα προς τα εμπρός για την εταιρεία που είχε ολοκληρώσει τα αδέξια διακοσμημένα κεντρικά γραφεία της AARP στην Περιφέρεια της Κολούμπια λίγα χρόνια νωρίτερα.)
Καθώς το KPF ανέβαινε σε ηγετική θέση στην αμερικανική αρχιτεκτονική, ο κ. Kohn μίλησε για τη σημασία της παραμονής στην ειδικότητά του, με τον συνιδρυτή Bill Pedersen να παίρνει την ηγεσία από την πλευρά του σχεδιασμού και τον Sheldon Fox («το πιο οργανωμένο άτομο που έχω ποτέ πληρούνται”) διαχείριση των πράξεων .
«Ήμουν ο πιο κοινωνικός από τους τρεις και ο πιο ριψοκίνδυνος», έγραψε στα απομνημονεύματά του. «Ως αποτέλεσμα, ανέλαβα τον ρόλο του προέδρου και του αρχηγού». Βοηθούσε το ότι φαινόταν έμπειρος με τα γκρίζα μαλλιά του στο κράνος του, ακόμη και στην πρώιμη μέση ηλικία.
Ο Arthur Eugene Kohn, με το παρατσούκλι Gene από την παιδική του ηλικία, γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 1930 στη Φιλαδέλφεια. Ο πατέρας του ήταν ιατρός που έχασε την επιχείρηση κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης.
Η μητέρα του διατηρούσε ένα κατάστημα ρούχων στο λιτό σπίτι της οικογένειας, χρησιμοποιώντας την κρεβατοκάμαρα του Eugene ως αποδυτήριο για τους πελάτες. (Ζωγράφιζε επίσης, και όταν έκλεισε τα 100 το 2002, το Μουσείο Γκούγκενχαϊμ, το οποίο διευθύνει ο φίλος του κ. Κον, Τόμας Κρενς, παρουσίασε 100 έργα της.)
Στη Σχολή Σχεδίου του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, παρακολούθησε μαθήματα από τους πρωτοποριακούς αρχιτέκτονες του μέσου αιώνα Louis Kahn και Paul Rudolph και απέκτησε το πτυχίο του το 1953. Αφού υπηρέτησε στο Πολεμικό Ναυτικό για τρία χρόνια, ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του στο Penn in 1957. σε εταιρείες της Φιλαδέλφειας πριν μετακομίσει στη Νέα Υόρκη το 1964.
Τελικά έγινε πρόεδρος της John Carl Warnecke & Associates, μιας εταιρείας στην Καλιφόρνια με γραφείο στη Νέα Υόρκη, αλλά ένιωθε ότι δεν είχε πραγματική εξουσία. Ο ιδρυτής του, ένας μπον βιβάν που κάποτε έβγαινε με τη χήρα Πρώτη Κυρία Ζακλίν Κένεντι, κρατούσε όλα τα νήματα και τα τράβηξε με τρόπο που συχνά αντιπαθούσε ο κύριος Κον.
Το 1975, έφυγε για να ιδρύσει τη δική του εταιρεία, Kohn and Associates, ενώ προσπαθούσε να στρατολογήσει τους συναδέλφους του στις Warnecke, Pedersen και Fox. Ίδρυσαν την Kohn Pedersen Fox στις 4 Ιουλίου 1976. Ο κ. Κον είπε αργότερα στον Goldberger, «Δεν είχαμε καμία δουλειά. Δεν είχαμε επαγγελματικές κάρτες, μπροσούρες, τίποτα. Ήταν λίγο τρελό.
Αλλά ο κύριος Κον ήταν επιθετικός. Αφού διάβασε ότι το ABC σχεδίαζε να μετατρέψει ένα παλιό οπλοστάσιο στη W. 66th Street στο Μανχάταν σε εργοστάσιο παραγωγής, κάλεσε την εταιρεία πολυμέσων μετατρέποντας την καινοτομία της εταιρείας του σε πλεονέκτημα: είπε ότι η KPF θα μπορούσε να αρχίσει να εργάζεται αμέσως στη δουλειά. Το έκανε, και τις επόμενες δύο δεκαετίες, υπό την ηγεσία του κ. Kohn, η εταιρεία ολοκλήρωσε 17 έργα για το ABC, συμπεριλαμβανομένης μιας εταιρικής πανεπιστημιούπολης γύρω από την 66th Street.
Το 1985, σε ένα συνέδριο στο Σαν Φρανσίσκο, ο κ. Κον άκουσε έναν οικονομολόγο να προειδοποιεί τους παρευρισκόμενους: «Αν δεν είστε παγκόσμιοι μέχρι το 1990, οι μισοί από εσάς θα μείνουν εκτός επιχείρησης». Ο κ. Κον άρχισε να εξετάζει τρόπους να επεκταθεί εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, η KPF άνοιξε ένα γραφείο στο Λονδίνο, όπου τα κεντρικά γραφεία της Goldman Sachs λειτουργούσαν ήδη στη Fleet Street. Αυτό το κτίριο, το οποίο άνοιξε το 1991, έγινε επιτυχία με τους κριτικούς, όπως και το 53όροφο κτίριο της DZ Bank Headquarters στη Φρανκφούρτη, που ολοκληρώθηκε το 1993. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, το γραφείο της KPF στο Λονδίνο διαγωνιζόταν για θέσεις εργασίας με κορυφαίες βρετανικές εταιρείες και συχνά κέρδιζε .
Αλλά η αληθινή χρυσή εποχή της εταιρείας ξεκίνησε με ένα έργο μικτής χρήσης στον σιδηροδρομικό σταθμό της Ναγκόγια στην Ιαπωνία, που ολοκληρώθηκε το 2000 και είναι γνωστό ως JR Center Towers. Με βάση την Ασία, η εταιρεία άνοιξε γραφεία στο Χονγκ Κονγκ, τη Σαγκάη, τη Σιγκαπούρη και τη Σεούλ.
Το 2003, η εταιρεία ανέθεσε ένα συγκρότημα μικτής χρήσης στο Τόκιο με το όνομα Roppongi Hills, ένα είδος ιαπωνικού τύπου Rockefeller Center με έναν πύργο 54 ορόφων στην καρδιά του. Προτού αυτό το έργο αποκτήσει δυναμική, ο δημιουργός του, ο Minor Mori, κέρδισε το δικαίωμα να κατασκευάσει αυτό που ονομαζόταν Παγκόσμιο Οικονομικό Κέντρο της Σαγκάης στην περιοχή Pudong της πόλης.
Ο κ. Pedersen σχεδίασε τον πύργο ύψους 1.600 ποδιών με ένα μεγάλο κυκλικό άνοιγμα στην κορυφή, που θυμίζει μια παραδοσιακή κινεζική πύλη φεγγαριού. Αλλά για τον δήμαρχο της Σαγκάης και άλλους, ο κύκλος ήταν τρομερά παρόμοιος με τον ανατέλλοντα ήλιο της ιαπωνικής σημαίας. Μετά από μια σειρά από έκτακτες συναντήσεις, ο κύκλος έγινε τραπεζοειδές.
Η Νότια Κορέα ήταν μια άλλη χώρα ευκαιρίας για την KPF. Τα έργα του περιελάμβαναν το Μουσείο Ροντέν, τα κεντρικά γραφεία της Samsung, μια ανάπτυξη 1.400 στρεμμάτων που ονομάζεται Songdo New Town και τον Πύργο Lotte World Tower μήκους 1.800 ποδιών. Το Lotte ήταν ένα από τα κορυφαία 10 ψηλότερα κτίρια στον κόσμο, μαζί με τρεις πύργους KPF στην Κίνα: το οικονομικό κέντρο Pinguj στο Shenzhen. τον Πύργο CITIC (ή China Zun). στο Πεκίνο? και το οικονομικό κέντρο Chow Tai Fook στο Guangzhou.
Είπε ότι μέχρι το 2010, περίπου το 80 ή 90 τοις εκατό της δουλειάς της εταιρείας γινόταν εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η KPF θεωρήθηκε ο μεγαλύτερος εργοδότης αρχιτεκτόνων στη Νέα Υόρκη, απασχολώντας περίπου 450 άτομα σε ένα γραφείο με θέα στο Bryant Park.
Οι προμήθειες των ΗΠΑ αυξήθηκαν το 2010. Η KPF επιλέχθηκε από συνδεδεμένες εταιρείες για να αναπτύξει το γενικό σχέδιο για την εκτεταμένη ανάπτυξη των Hudson Yards στη Δυτική Πλευρά του Μανχάταν και να σχεδιάσει τα τρία μεγαλύτερα κτίρια Hudson Yards.
Περίπου την ίδια εποχή, ξεκίνησαν οι εργασίες για το One Vanderbilt, έναν πύργο 1.400 ποδιών δίπλα στο Grand Central Terminal. Στο Λος Άντζελες, η KPF μπορεί να είναι περισσότερο γνωστή για την περίεργη ανακαίνιση του Μουσείου Αυτοκινήτου Petersen, η οποία κάλυψε ένα κόκκινο κουτί από γυψομάρμαρο σε στροβιλιζόμενες «λωρίδες» από ανοξείδωτο χάλυβα που υποδηλώνουν ταχύτητα. Αυτό είναι ένα από τα λίγα έργα KPF που σχεδίασε ο κ. Kohn.
Η μεγαλύτερη γκάφα του ήρθε το 2009, όταν ο Lee Polisano, επικεφαλής του γραφείου της KPF στο Λονδίνο, ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από την εταιρεία και παίρνει μαζί του το προσωπικό. Ο κ. Kohn, τότε σχεδόν 80 ετών, μετακόμισε στο Λονδίνο και εργάστηκε μανιωδώς για να εμποδίσει τους υπαλλήλους και τους πελάτες να ακολουθήσουν τον Polisano. Για τις επιτυχημένες προσπάθειές του έγραψε: «Μερικοί αγώνες σε κάνουν πιο δυνατό».
Οι γάμοι του κυρίου Kohn με την Barbara Schwartz και την Diane Barnes κατέληξαν σε διαζύγιο. Το 2002 παντρεύτηκε την Barbara Shattuck, επενδυτική τραπεζίτη. Εκτός από τη σύζυγό του, με την οποία μοιραζόταν τα σπίτια του στο Μοντεσίτο, στο Μανχάταν και στην Ουάσιγκτον, στους επιζώντες περιλαμβάνονται τρία παιδιά από τον πρώτο του γάμο: ο Μπράιαν Κον από το Φέρφιλντ του Κονέκτικατ, ο Στίβεν Κον από το Γουέστπορτ του Κονέκτικατ και η Λόρι Πάρκινσον από το Λαρκμόντ του Νιού York; και εννέα εγγόνια.
Ο κ. Kohn παραιτήθηκε από πρόεδρος της KPF το 2003 και παρέμεινε πρόεδρος της εταιρείας μέχρι τις αρχές του τρέχοντος έτους. «Θα είμαι πιο χαρούμενος και περήφανος όταν δεν με χρειάζονται», είπε για τους νεότερους συνεργάτες του. «Και οι πιο απογοητευμένοι.»