Πώς η έλλειψη χαλκού θα μπορούσε να επιβραδύνει την ενεργειακή μετάβαση –

Σχόλιο

Η αποφυγή μιας κλιματικής καταστροφής συχνά παρουσιάζεται ως ζήτημα πολιτικής βούλησης. Ωστόσο, η μετάβαση στις καθαρές μηδενικές εκπομπές άνθρακα είναι επίσης μια τρομακτική τεχνική πρόκληση. Πρώτον, η εκ των υστέρων τοποθέτηση συστημάτων ηλεκτρικής ενέργειας που βασίζονται σε ορυκτά καύσιμα για να λειτουργούν με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας θα απαιτήσει πολύ περισσότερο χαλκό – μια ζωτικής σημασίας αρτηρία των δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας και του ηλεκτρικού εξοπλισμού – από ό, τι μπορούν να παρέχουν σήμερα οι εταιρείες που είναι σε θέση να τον παράγουν. Δεν είναι σαφές εάν η παραδοσιακά προσεκτική βιομηχανία εξόρυξης θα είναι σε θέση να χειριστεί το μέγεθος των επενδύσεων που απαιτούνται για την ανανέωση του κόσμου. Η αποτυχία θα έδιωχνε την ενεργειακή μετάβαση εκτός πορείας.

1. Γιατί ο χαλκός είναι τόσο σημαντικός τώρα;

Ο χαλκός είναι ένας αποτελεσματικός ηλεκτρικός αγωγός, του οποίου υπάρχει σχετικά μεγάλη ποσότητα και δεν υπάρχει εμφανές υποκατάστατο. Μπορεί να βρεθεί σε όλα τα είδη προϊόντων, από τοστιέρες μέχρι κλιματιστικά και τσιπ υπολογιστών. Υπάρχουν περίπου 65 λίβρες (30 κιλά) χαλκού στο μέσο αυτοκίνητο και περισσότερες από 400 λίβρες σε ένα τυπικό σπίτι. Η απαλλαγή από τον άνθρακα των δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας, των μεταφορών και της βιομηχανίας θα απαιτήσει πολύ περισσότερα από αυτά που είναι διαθέσιμα σήμερα. Απαιτούνται εκατομμύρια πόδια χάλκινων καλωδίων για τη δημιουργία πυκνότερων, πιο περίπλοκων δικτύων που μπορούν να χειριστούν την ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται από αποκεντρωμένες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και να εξισορροπήσουν τη διακοπτόμενη παροχή τους. Τα ηλιακά και τα αιολικά πάρκα απαιτούν σημαντικά περισσότερο χαλκό ανά μονάδα παραγόμενης ενέργειας από ό,τι οι κεντρικοί σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής με άνθρακα και φυσικό αέριο. Σύμφωνα με την Copper Alliance, τα ηλεκτρικά οχήματα χρησιμοποιούν περισσότερο από διπλάσιο χαλκό από τα βενζινοκίνητα αυτοκίνητα. Ως αποτέλεσμα, η ετήσια ζήτηση αναμένεται να διπλασιαστεί σε 50 εκατομμύρια τόνους έως το 2035, σύμφωνα με μελέτη της S&P Global που χρηματοδοτείται από τη βιομηχανία. Αυτό προϋποθέτει ότι θα υπάρχει αρκετό κόκκινο μέταλλο, κάτι που δεν είναι σίγουρο.

Η ανακύκλωση περισσότερου χαλκού δεν θα φέρει αρκετό νέο εφοδιασμό στο σύστημα, επομένως η μόνη εναλλακτική είναι η εξόρυξη περισσότερου χαλκού. Ωστόσο, η αύξηση της προσφοράς αναμένεται να κορυφωθεί ήδη από το 2024, καθώς δρομολογούνται λιγότερα νέα έργα εξόρυξης και οι υπάρχουσες πηγές εξαντλούνται. Goldman Sachs Group Inc. εκτιμά ότι οι ανθρακωρύχοι πρέπει να ξοδέψουν περίπου 150 δισεκατομμύρια δολάρια την επόμενη δεκαετία για να ξεπεράσουν ένα έλλειμμα 8 εκατομμυρίων δολαρίων. (Για το πλαίσιο, το παγκόσμιο έλλειμμα του 2021 ήταν μόλις 441.000 τόνοι, που ισοδυναμεί με λιγότερο από το 2% της ζήτησης διυλισμένων μετάλλων, σύμφωνα με τη Διεθνή Ομάδα Μελέτης Χαλκού.) στο 20% περίπου της κατανάλωσης.

3. Γιατί οι ανθρακωρύχοι δεν μπορούν απλώς να αυξήσουν την παραγωγή;

Αυτές οι εταιρείες έχουν πληγεί σκληρά στο παρελθόν όταν ο κύκλος στον κλάδο ανατράπηκε και βρέθηκαν να αυξάνουν την παραγωγή όταν μειώθηκε η ζήτηση. Έκτοτε, έχουν δώσει προτεραιότητα στους καλούς ισολογισμούς και γίνονται πιο προσεκτικοί όσον αφορά τις επενδύσεις σε νέα έργα. Το φάσμα του παγκόσμιου πληθωρισμού κάνει τις μεγάλες κεφαλαιουχικές δαπάνες ακόμη λιγότερο ευχάριστες, καθώς αυξάνει το λειτουργικό και το πιστωτικό κόστος. Επιπλέον, τα πλούσια κοιτάσματα χαλκού γίνονται πιο δύσκολο να βρεθούν και πιο ακριβά. Και ο αυξημένος έλεγχος των κοινωνικών και περιβαλλοντικών προτύπων στην εξόρυξη έχει αυξήσει το κόστος παραγωγής και δημιούργησε περισσότερα εμπόδια στην επέκταση.

Ακριβώς όπως το πετρέλαιο ήταν κεντρικό στη γεωπολιτική του περασμένου αιώνα, ο χαλκός γίνεται ζήτημα εθνικής ασφάλειας αυτόν τον αιώνα. Οι κυβερνήσεις σπεύδουν να εξασφαλίσουν μελλοντικές προμήθειες για τις ταχέως αναπτυσσόμενες βιομηχανίες καθαρής ενέργειας τους. Η αλυσίδα εφοδιασμού χαλκού είναι επί του παρόντος προσανατολισμένη προς την Κίνα, η οποία επεξεργάζεται και καταναλώνει μεγάλο μέρος των μετάλλων που εξορύσσονται στη Λατινική Αμερική και την Αφρική. Η κυριαρχία της Κίνας σε μέταλλα όπως ο χαλκός, το λίθιο και το κοβάλτιο την βοήθησε να γίνει ηγέτης στην παραγωγή ηλεκτρικών οχημάτων. Οι οικονομικοί της αντίπαλοι όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Γερμανία θέλουν τώρα να προμηθεύονται περισσότερα από αυτά τα μέταλλα τοπικά ή μεταξύ των συμμάχων τους. Ορισμένοι αμερικανοί νομοθέτες έχουν υποστηρίξει την προσθήκη χαλκού στον κατάλογο των ορυκτών που θεωρούνται κρίσιμα για τις ΗΠΑ.

5. Τι γίνεται αν δεν υπάρχει αρκετός χαλκός;

Εάν οι ελλείψεις εφοδιασμού αποδειχθούν τόσο σοβαρές όσο προβλέπουν ορισμένοι αναλυτές, θα πυροδοτήσει εκρήξεις τιμών που θα μπορούσαν να βλάψουν την οικονομία των έξυπνων δικτύων και των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και να επιβραδύνουν την ανάπτυξή τους. Οι κατασκευαστές τεχνολογίας καθαρής ενέργειας θα μπορούσαν να βοηθήσουν τον εαυτό τους βρίσκοντας τρόπους να χρησιμοποιούν λιγότερο χαλκό στα προϊόντα τους. Και οι υψηλότερες τιμές θα έδιναν τουλάχιστον στους ανθρακωρύχους κάποιο κίνητρο να αυξήσουν την παραγωγή. Χρειάζονται όμως αρκετά χρόνια για να κατασκευαστεί ένα νέο ορυχείο, οπότε ακόμα κι αν η αύξηση της ζήτησης έδινε στους ανθρακωρύχους την αυτοπεποίθηση να ξεκινήσουν τεράστιες νέες επενδύσεις, θα χρειαζόταν περίπου μια δεκαετία για να μετακινηθεί η βελόνα στην εξόρυξη.

6. Θα συνεργαστούν οι χώρες παραγωγής χαλκού;

Η εσωτερική πολιτική μπορεί να εμποδίσει τη νέα προσφορά. Οι χώρες με μεγάλα αποθέματα μετάλλων πιέζουν για μεγαλύτερο μερίδιο των κερδών της εξόρυξης για να αντιμετωπίσουν τις οικονομικές ανισότητες που μπορεί να αποθαρρύνουν ορισμένες επενδύσεις. Τα γραφειοκρατικά εμπόδια μπορούν επίσης να σταθούν εμπόδιο. Στη Χιλή, τον μεγαλύτερο παραγωγό χαλκού στον κόσμο, τα έργα εξόρυξης έχουν ανασταλεί λόγω ρυθμιστικής αβεβαιότητας. Στον Παναμά, ένα μεγάλο ορυχείο εμπλέκεται σε φορολογική διαμάχη. Η περιβαλλοντική ζημιά είναι ένας άλλος κίνδυνος για τα έθνη που εξετάζουν νέα έργα εξόρυξης. Ο χαλκός εξάγεται από το μετάλλευμα χρησιμοποιώντας χημικές ουσίες που μπορούν να εκπλυθούν στα υπόγεια ύδατα, να μολύνουν γεωργικές εκτάσεις, να σκοτώσουν την άγρια ​​ζωή και να μολύνουν το πόσιμο νερό. Σύμφωνα με ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ στην Αυστραλία, τα απορρίμματα χαλκού – η γάζα που έχει απομείνει από την επεξεργασία μεταλλεύματος – προβλέπεται να αυξηθούν από 4,3 γιγατόνους ετησίως το 2020 σε 16 γιγατόνους το 2050. Δεν είναι απλώς ένα περιβαλλοντικό ζήτημα: το πρόσθετο κόστος Η αποθήκευση θα μπορούσε να ανέλθει σε 1,6 τρισεκατομμύρια δολάρια, εκτιμούν οι επιστήμονες.

Περισσότερες ιστορίες όπως αυτή είναι διαθέσιμες στο bloomberg.com

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *