Πώς να τερματίσετε την αυτολογοκρισία στα αμερικανικά λύκεια –

Σχόλιο

Καθώς οι Αμερικανοί συνεχίζουν το απαραίτητο και δύσκολο έργο για τη δημιουργία μιας πιο δίκαιης και χωρίς αποκλεισμούς κοινωνίας, μια ατυχής παρενέργεια ήταν ο περιορισμός της ελευθερίας του λόγου στις πανεπιστημιουπόλεις γυμνασίων και κολεγίων και η εμφάνιση διάχυτης αυτολογοκρισίας.

Τα πανεπιστήμια συνεχίζουν να ανακαλούν αμφιλεγόμενους ομιλητές και αποδέχονται τις παράλογες απαιτήσεις των φοιτητών. Σε μια πρόσφατη έρευνα του College Pulse, το 80% των μαθητών παραδέχτηκε ότι είχε αυτολογοκριθεί. Σε ένα πολυδιαβασμένο άρθρο στους New York Times, η Emma Camp, ανώτερη στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, έγραψε: «Καλωσόρισα ένα περιβάλλον που υποστήριζε την πνευματική διαφορετικότητα και την αυστηρή διαφωνία. Αντίθετα… οι μαθητές όλων των πολιτικών πεποιθήσεων απέχουν — στις συζητήσεις στην τάξη, στις φιλικές συνομιλίες, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης — από το να πουν αυτό που πραγματικά πιστεύουμε».

Αλλά λιγότεροι Αμερικανοί μπορεί να γνωρίζουν ότι αυτό το πρόβλημα επεκτείνεται και στα γυμνάσια. Σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση του Ιδρύματος Knight, μόνο το 19% των μαθητών γυμνασίου ήταν «πολύ άνετα» να εκφράσουν την αντίθεσή τους σε ιδέες που εκφράζονται από δασκάλους ή άλλους μαθητές. Μια έρευνα που διεξήχθη από τη φοιτητική ομάδα Next Generation Politics με έδρα τη Νέα Υόρκη διαπίστωσε ότι το 60% των μαθητών πιστεύει ότι «δεν μπορούν να εκφράσουν τη γνώμη τους για ένα θέμα εξαιτίας των αντιδράσεων των μαθητών, των δασκάλων ή της διοίκησης».

Οι δάσκαλοι έχουν επίσης επηρεαστεί. Σε μια πρόσφατη έκθεση RAND, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι διαμάχες για θέματα όπως η κριτική θεωρία της φυλής, ο συστημικός ρατσισμός και τα ζητήματα LGBTQ – που επιδεινώθηκαν από τη φαύλο διαμάχη σχετικά με την απάντηση του Covid-19 – έχουν επηρεάσει τους δασκάλους και τους διευθυντές, συμβάλλοντας σε μεγάλο αριθμό της εγκατάλειψης των σχολών του επαγγέλματος σε περιόδους μεγάλης έλλειψης. Η έκθεση ανέφερε: «Εκτός από το ηρακλή έργο να εκτελούν τις βασικές λειτουργίες της δουλειάς τους, οι δάσκαλοι αντιμετωπίζουν όλο και περισσότερο αμφιλεγόμενα, πολιτικοποιημένα ζητήματα στα σχολεία τους, καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες βιώνουν αυξανόμενη πολιτική πόλωση».

Ο Peter Senge, συγγραφέας του θεμελιώδους βιβλίου για τη θεωρία συστημάτων, The Fifth Discipline, περιγράφει 11 αρχές της θεωρίας συστημάτων. Πρώτον, «τα προβλήματα του σήμερα προέρχονται από τις «λύσεις» του χθες». Αυτό ακριβώς βλέπουμε στα σχολεία: η ζωτική μας προσπάθεια να διευρύνουμε τις προοπτικές των μαθητών μας σχετικά με τη διαφορετικότητα, την ισότητα και την ένταξη αντιμετωπίστηκε με ένα νέο πρόβλημα στο εκπαιδευτικό κλίμα που έχει εγκαταλείψει την παραδοσιακή αντίληψη ότι οι άνθρωποι μπορεί να διαφωνούν, αλλά εξακολουθούν να βρίσκουν κοινά έδαφος.

Αυτό μπορεί να έχει τρομακτικές συνέπειες καθώς οι μελλοντικές γενιές διδάσκονται, άμεσα ή, πιο πιθανό, έμμεσα, να αυτολογοκρίνονται και να συμμετέχουν σε ομαδική σκέψη. Στη χώρα μας τίθενται θεμελιώδη ερωτήματα, αλλά αν τα σχολεία και τα κολέγια δεν θέλουν να παραμείνουν ένα μέρος όπου αυτά τα ερωτήματα μπορούν να διερευνηθούν πλήρως, τότε πού γίνεται ο λόγος;

Αυτό δεν σημαίνει ότι οι αρχές της ΔΕΗ περί Διαφορετικότητας, Ισότητας και Ένταξης δεν πρέπει να περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα σπουδών. Στην πραγματικότητα, ακριβώς το αντίθετο. Η αποδόμηση και η ανακατασκευή αυτού που διδάσκουμε ώστε να περιλαμβάνει υλικό από μη λευκές πηγές, η προσέλκυση περισσότερων μη λευκών μαθητών και καθηγητών και η δημιουργία δίκαιων περιβαλλόντων μάθησης είναι βασικές αλλαγές για να προσαρμοστούν τα σχολεία στον ευρύτερο κόσμο. Ωστόσο, πρέπει να γίνουν περισσότερα για να μπορέσουν οι εκπαιδευτικοί να πλοηγηθούν σε αυτό το ακαδημαϊκό ναρκοπέδιο δικαιωμάτων σε σύγκρουση.

Ως διευθυντής σχολείου στο Birch Wathen Lenox School, ένα συνεκπαιδευτικό ίδρυμα προετοιμασίας κολεγίων K-12 στο Μανχάταν, διαπίστωσα ότι αυτή η σύγκρουση δεν είναι διχογνωμία. Ένα ανοιχτό φόρουμ για ιδέες μπορεί να συνυπάρχει με την ευαισθητοποίηση και την υπευθυνότητα στο πρόγραμμα σπουδών. Αγκαλιάζουμε πλήρως πρωτοβουλίες που είναι κεντρικές για το πρόγραμμα και τις αξίες μας, ενώ υποστηρίζουμε τους μαθητές να μάθουν πώς να σκέφτονται, όχι τι να σκέφτονται. Η δήλωση κοινωνικών αξιών του BWL, που συντάχθηκε από καθηγητές, μαθητές και διαχειριστές, αναφέρει, «Θέλουμε να έχουμε σκληρές συζητήσεις που προάγουν πιστά τη διανοητική και συναισθηματική ανάληψη κινδύνων».

Οι δάσκαλοι και οι μαθητές μας εκπαιδεύονται σε μια ποικιλία τεχνικών για να υποστηρίζουν εύλογες συζητήσεις και εποικοδομητικές διαφωνίες και πώς να μην συγκινούνται, να θυμώνουν ή να αποκλείουν τους άλλους επειδή διαφωνούν με την άποψη κάποιου. Μια πρωτοβουλία, το Πρόγραμμα Νομάρχης, προετοιμάζει τους μαθητές της 11ης και 12ης τάξης να έχουν δύσκολες συζητήσεις με τους συμμαθητές και τους νεότερους σχετικά με το φύλο, την πολιτική και τη φυλή.

Οι νομάρχες επιλέγονται μέσω μιας αυστηρής διαδικασίας υποβολής αιτήσεων, η οποία κρίνεται με βάση τους βαθμούς, τη θέση της κοινότητας και τις ηγετικές ικανότητες. Αφού επιλεγούν, υποβάλλονται σε εκπαίδευση που διεξάγεται από έμπειρους εισηγητές και εξωτερικούς συμβούλους που ειδικεύονται στον εποικοδομητικό διάλογο. Όπως σημείωσε ένας μεγαλύτερος μαθητής, «Οι Νομάρχες βοηθούν τους μαθητές να έχουν δύσκολες συζητήσεις στην τάξη και στους διαδρόμους γιατί από την πρώτη μέρα τα σχολεία ανοίγουν και παρέχουν έναν «ανοιχτό χώρο» για να μιλήσουν και να συζητήσουν θέματα… για να ακούσουν και να αποφύγουν την κρίση. “

Χρησιμοποιούμε επίσης προγράμματα όπως το Mindfulness Stress Reduction, το οποίο έχει βρεθεί σε ολοκληρωμένη έρευνα ότι μειώνει το «στρες, την αυτορρύθμιση, την αυτοαποτελεσματικότητα του σχολείου και τα διαπροσωπικά προβλήματα» τόσο στους μαθητές όσο και στους δασκάλους. Για τη σχολή, προωθούμε την επαγγελματική ανάπτυξη στη Σωκρατική μέθοδο και την αποτελεσματικότητά της στην προώθηση της υγιούς συζήτησης. Όπως είπε ένας δάσκαλος, «Πιστεύω ότι οι ηλικιωμένοι μου έχουν μεγαλώσει και γίνονται επικοινωνιακοί με σεβασμό, είναι υπέροχο πράγμα».

Ενώ τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποτελούν τακτικό μέρος της ζωής των περισσότερων μαθητών, είναι πρόσφορο έδαφος για μια κουλτούρα κλήσης και ανάκλησης των συνομηλίκων τους. Στο γυμνάσιο δεν επιτρέπουμε τη χρήση τηλεφώνων κατά τις σχολικές ώρες και στο γυμνάσιο περιορίζουμε τη χρήση τους.

Ταυτόχρονα, η δέσμευσή μας να έχουμε ένα ποικιλόμορφο φοιτητικό σώμα έχει αυξηθεί. Από το 2018, το BWL αύξησε τους μη λευκούς μαθητές κατά ένα τρίτο, από 23% σε 34% όλων των εγγραφών.

Σίγουρα δεν είμαστε μόνοι που προσπαθούμε να καλλιεργήσουμε εποικοδομητική διαφωνία. Για παράδειγμα, το γυμνάσιο Suffern στο Suffern της Νέας Υόρκης, συνεργάστηκε με το Ινστιτούτο Εποικοδομητικού Διαλόγου για ένα ακαδημαϊκό πρόγραμμα διάρκειας 10 μηνών. Οι μαθητές έμαθαν στρατηγικές ενεργητικής ακρόασης και παράφρασης, τεχνικές «επαναφοράς συναισθημάτων» για να ασχοληθούν με δύσκολα θέματα και παρουσίασαν ένα έργο ορόσημο στο τέλος του μαθήματος.

Τα σχολεία δεν έχουν να επιλέξουν μεταξύ του προγράμματος σπουδών της ΔΕΗ και του σεβασμού της ελευθερίας του λόγου. Ωστόσο, πρέπει να καταβάλλουν συνεχείς προσπάθειες για να διασφαλίζουν ότι τα δικαιώματα όλων, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος να έχουν αντιδημοφιλείς απόψεις, γαλουχούνται και γίνονται σεβαστά.

Περισσότερα από τη γνώμη του Bloomberg:

• Η τριτοβάθμια εκπαίδευση πηγαίνει σε λάθος κατεύθυνση: Tyler Cowen

• Τα δίδακτρα στο κολέγιο είναι πολύ υψηλά, αλλά δεν αυξάνονται πραγματικά: Matthew Yglesias

• Βοηθώντας να ξεκινήσετε ένα νέο κολέγιο επειδή η τριτοβάθμια εκπαίδευση έχει χαλάσει: Niall Ferguson

Θέλετε περισσότερες απόψεις του Bloomberg; Εγγραφείτε στο καθημερινό μας ενημερωτικό δελτίο.

Αυτή η στήλη δεν αντικατοπτρίζει απαραίτητα τη γνώμη των συντακτών ή του Bloomberg LP και των ιδιοκτητών του.

Ο Bill Kuhn είναι ο διευθυντής του σχολείου στο Birch Wathen Lenox, ένα δημοτικό και γυμνάσιο στο Μανχάταν.

Περισσότερες ιστορίες όπως αυτή είναι διαθέσιμες στο bloomberg.com/opinion

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *