Ναι, άρχισα να συλλέγω αυτά τα δεδομένα πριν βγει η νέα επιστολή – υποψιαζόμουν ότι μπορεί να μην υπήρχαν πολλά περισσότερα για συζήτηση. Η τροχιά έδινε ήδη ένα αλάνθαστο σήμα ότι ο πρόεδρος της Berkshire έκλεινε τα πράγματα. Και φυσικά είναι: Ο Μπάφετ είναι 92. Ο επί χρόνια συνεργάτης του, ο αντιπρόεδρος της Berkshire, Charles Munger, είναι 99 ετών.
Το μεγάλο άλμα στο γράφημα προέρχεται από μια επιστολή του 2014 (δημοσιεύτηκε τον Φεβρουάριο του 2015) στην οποία ο Μπάφετ έκανε μια ματιά στα 50 χρόνια από τότε που ανέλαβε τον έλεγχο μιας αποτυχημένης κατασκευαστής κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων της Μασαχουσέτης και ξεκίνησε τη μακρά μεταμόρφωσή της σε επενδυτικό και βιομηχανικό όχημα. τεράστιος; Ο Μούνγκερ έκανε τη δική του κριτική 2.430 λέξεων. Αυτή η αναδρομή περιλάμβανε την παραδοχή πολλών λαθών, τα οποία έγιναν κάτι σαν σήμα κατατεθέν του Μπάφετ. Η κριτική του για την 25η επέτειο είχε μάλιστα τίτλο «Λάθη της πρώτης εικοσιπενταετίας (Συνοπτική Έκδοση)». Η πιο πρόσφατη επιστολή περιείχε επίσης τέσσερις χρήσεις της λέξης, οι οποίες, σε σύγκριση με τον μικρό αριθμό λέξεων στο γράμμα, αποδεικνύεται ότι είναι πολλές για τα πρότυπα του Μπάφετ.
Σε μια επιστολή που συνόδευε την ετήσια έκθεση της Berkshire το 1985, ο Buffett απέδωσε την εστίαση στα λάθη στον Munger, ο οποίος «πάντα έδινε έμφαση στη μελέτη των λαθών, όχι των επιτυχιών, τόσο στις επιχειρήσεις όσο και σε άλλες πτυχές της ζωής». Αυτή η έμφαση δεν φαίνεται να είναι ο κανόνας μεταξύ των Αμερικανών επενδυτικών εικονιδίων και των εταιρικών σούπερ σταρ. Εξέτασα το έργο του ιδρυτή της Amazon.com Inc. και πρώην διευθύνων σύμβουλος Jeff Bezos, επίσης γνωστός για τις έξυπνες επιστολές του προς τους μετόχους, και σε 24 χρόνια επιστολών, βρήκα μόνο πέντε χρήσεις του «λάθους», μόνο τρεις από τις οποίες θα μπορούσαν να ερμηνευθούν ως ο Bezos που παραδέχτηκε ότι έκανε ή μπορούσε να κάνει το.
Δεν ήταν όλα τα «λάθη» του Μπάφετ που αναφέρονται παραπάνω, αλλά τα περισσότερα ήταν. Αφού προσπάθησα να ξεχωρίσω τις μη ονομαστικές χρήσεις της λέξης στα γράμματα του Berkshire και εμπόδισα πολλές κλήσεις για κρίση, αποφάσισα ότι έπρεπε να μετρήσουν όλες.
Μας λέει κάτι η συχνότητα χρήσης τους; Οι λίστες μετόχων της Berkshire περιέχουν έναν πίνακα που συγκρίνει την τιμή της μετοχής της εταιρείας κάθε χρόνο από το 1965 με τη συνολική απόδοση του δείκτη Standard & Poor’s 500. Αφαιρέστε τη δεύτερη από την πρώτη για να μετρήσετε τη σχετική απόδοση της Berkshire και το αποτέλεσμα θα συσχετιστεί με τη συχνότητα των “σφαλμάτων ” στη λίστα μετόχων για ένα δεδομένο έτος. Το R-τετράγωνο είναι 0,33, υποδηλώνοντας ότι η σχετική απόδοση του Berkshire «εξηγεί» το ένα τρίτο του ποσοστού σφαλμάτων γραμμάτων. Είναι λογικό – οι περισσότεροι από εμάς είμαστε πιο γενναιόδωροι στο να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας όταν τα πράγματα πάνε καλά.
Γενικότερα, είναι εύκολο να πούμε πράγματα όπως “οι περισσότερες από τις αποφάσεις μου για την κατανομή κεφαλαίων δεν ήταν καλύτερες από το έτσι”, όπως κάνει ο Buffett στην πρόσφατη επιστολή του, εάν είστε ευρέως αναγνωρισμένος ως ένας από τους μεγαλύτερους κατανεμητές κεφαλαίων στον κόσμο. Αυτή η άσκηση θα μπορούσε να ήταν πιο ενημερωτική εάν περιλάμβανε περισσότερα από την προ-επιτυχία του Buffett, την προ-φήμη, με επιστολές προς τους επενδυτές στην Buffett Partnership του και επιστολές από μετόχους της Berkshire πριν από αυτές που η εταιρεία διαθέτει στον ιστότοπό της. Ίσως την επόμενη φορά (μπορεί να χρειαστεί λίγος χρόνος για να ληφθούν όλα αυτά τα γράμματα σε μια φόρμα με δυνατότητα αναζήτησης).
Ή ίσως όχι – όλο αυτό το τσάκισμα των αριθμών είναι, το παραδέχομαι, λίγο ανόητο. Αλλά είναι ενδιαφέρον, έτσι δεν είναι; Και ακόμα θέλετε να μάθετε αν οι αναφορές στα «λάθη» του Μπάφετ προβλέπουν τη μελλοντική απόδοση της Berkshire, σωστά;
Βραχυπρόθεσμα, η απάντηση είναι όχι. Η συσχέτιση μεταξύ της συχνότητας των «λαθών» στην επιστολή προς τους μετόχους και των μετέπειτα ετήσιων αποτελεσμάτων της Berkshire έναντι του S&P 500 είναι ουσιαστικά μηδενική. Ο Μπάφετ ήταν πάντα περιφρονητικός για τις βραχυπρόθεσμες μετρήσεις απόδοσης, επομένως εξέτασα επίσης τις συσχετίσεις μεταξύ των αναφορών σφαλμάτων και της μέσης καλύτερης απόδοσης τα επόμενα πέντε χρόνια. Φυσικά, υπάρχει ένα, με r-τετράγωνο 0,32 και p-value (πιθανότητα να ληφθεί αυτό το αποτέλεσμα τυχαία) μόλις 0,001.
Αυτό καταδεικνύει κυρίως τους περιορισμούς τέτοιων στατιστικών δοκιμών. Δεν πιστεύω ότι η συχνή χρήση της λέξης «λάθος» από τον Warren Buffett στις επιστολές του προς τους μετόχους στα τέλη της δεκαετίας του 1970 ήταν υπεύθυνη για την καλύτερη απόδοση της Berkshire από τον S&P 500 κατά μέσο όρο 30 ποσοστιαίες μονάδες ετησίως από το 1979 έως το 1989. Αλλά υπάρχουν χειρότερα μαθήματα που μπορούμε να αντλήσουμε από την επενδυτική επιτυχία του Μπάφετ από το ότι αξίζει να παραδεχόμαστε τα λάθη και να τα διερευνούμε.
Περισσότερα από τους συγγραφείς κατά τη γνώμη του Bloomberg:
• Το sell-off του TSMC του Buffett υποστηρίζει την Apple έναντι του προμηθευτή Tim Culpan
• Η κατάρα του «Next Warren Buffett» δεν είναι πάντα μοιραία: Τζάστιν Φοξ
• Ο τρόπος του Buffett να καρπωθεί τα οφέλη της ενεργειακής κρίσης: Javier Blas
Αυτή η στήλη δεν αντικατοπτρίζει απαραίτητα τη γνώμη των συντακτών ή του Bloomberg LP και των ιδιοκτητών του.
Ο Justin Fox είναι επιχειρηματικός αρθρογράφος στο Bloomberg Opinion. Πρώην διευθυντής σύνταξης του Harvard Business Review, έχει γράψει για το Time, το Fortune και το American Banker. Είναι συγγραφέας του βιβλίου «Ο μύθος της ορθολογικής αγοράς».
Περισσότερες ιστορίες όπως αυτή είναι διαθέσιμες στο bloomberg.com/opinion