Το επόμενο πρωί, ο Μίτσελ πέθανε από βαριά επίθεση επιληψίας. Ήταν 32 ετών.
Η θλίψη και η ενοχή ένιωθα σαν κάποιος να πίεζε ένα βάρος 50 κιλών στην καρδιά μου. Μετά βίας μπορούσα να αναπνεύσω. Δεν μπορούσα να σταματήσω να κατηγορώ τον εαυτό μου.
Αν μπορούσα να πάρω τον Μίτσελ σύμφωνα με το πρόγραμμα. Αν ήταν μόνο μαζί μου, θα μπορούσα να του ζητήσω ιατρική βοήθεια.
Παρ’ όλες τις ενοχές μου, όταν ήρθε η ώρα να προετοιμαστώ για το «Homecoming» του Μίτσελ, όπως το αποκαλούν κατά την πίστη μου, έκανα ό,τι μπορούσα για να μην αφήσω τον πόνο της καρδιάς μου να εμποδίσει τον προγραμματισμό μιας απλής, οικονομικής κηδείας.
Ακολούθησα το παράδειγμα της γιαγιάς μου. Η Big Mama ήταν αποφασισμένη να μην χρεοκοπήσει θάβοντας τον παππού μου αφού πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη συνομιλία που είχε με τον τελετή. Καθώς έβγαζε τον κατάλογο με τα φέρετρα, ξεφύλλισε αμέσως τις σελίδες σε σελίδες από ακριβά γυαλισμένα φέρετρα από σκληρό ξύλο επενδεδυμένα με λεπτό ύφασμα.
Η Big Mama δεν του έδωσε σημασία. Γύρισε τις σελίδες πίσω στα κύρια πλαίσια. Επέλεξε ένα απλό γκρι μεταλλικό φέρετρο που κόστιζε περίπου 700 δολάρια.
«Φυσικά, αρκεί ένα φθηνότερο μοντέλο», είπε ο σκηνοθέτης. «Μα δεν πιστεύεις ότι ο άντρας σου αξίζει το καλύτερο από όλα;»
«Ο Lee Kelly πήρε ό,τι μπορούσα να του δώσω όταν ζούσε», είπε η Big Mama. «Εξάλλου, είναι νεκρός». Δεν θα ξέρει αν τον θάβω σε πευκόκουτο ή σε σεντόνι.
Ο σκηνοθέτης δοκίμασε μια διαφορετική τακτική. Πήγε από το «άξιο» στο «συμπεριφέρεται». Συνέστησε ένα πιο ακριβό φέρετρο για να συντηρηθεί το σώμα του παππού μου.
«Σίγουρα θέλετε να προστατέψετε τα λείψανα του συζύγου σας», είπε.
“Γιατί? Θα ξέρει πότε βρέχει; ρώτησε.
Η Big Mama εγκατέλειψε επίσης την αγορά λιμουζινών για την οικογένεια, εξοικονομώντας αρκετές εκατοντάδες δολάρια.
«Έχω αυτοκίνητο και ξέρω πού είναι το γραφείο τελετών, και τα παιδιά και τα εγγόνια έχουν αυτοκίνητα, και όσοι δεν έχουν μπορούν να οδηγήσουν με αυτούς που έχουν», είπε.
Άλλωστε, ο παππούς και ο αδερφός μου είχαν αξιοπρεπείς αλλά ανέξοδες κηδείες. Ακόμα και στην πιο πένθιμη στιγμή μου, ήξερα ότι τα χρήματα που είχα ξοδέψει για την κηδεία του αδερφού μου δεν αντανακλούσαν τα συναισθήματά μου γι’ αυτόν.
Ίσως σε καμία άλλη στιγμή οι άνθρωποι δεν είναι πιο ευάλωτοι από όταν πεθαίνει ένα αγαπημένο πρόσωπο.
Ποιος θέλει να συγκρίνει γραφεία τελετών, κασετίνες ή χώρους ταφής κατά τη διάρκεια του πένθους;
Και αυτό είναι που βασίζονται ορισμένοι αδίστακτοι πάροχοι υπηρεσιών κηδειών—καταναλωτές που έχουν κατακλυστεί πολύ από τη θλίψη για να νοιάζονται για την εξοικονόμηση χρημάτων.
Υπάρχουν πολλοί αξιοπρεπείς διευθυντές κηδειών εκεί έξω. Αλλά υπάρχουν επίσης ανήθικοι πάροχοι υπηρεσιών θανάτου που απλώς περιμένουν να λεηλατήσουν τους πενθούντες. Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Επιτροπή Εμπορίου, παρακρατούν τιμοκαταλόγους, υπερτιμούν τα φέρετρα και λένε ψέματα για το ποιες υπηρεσίες ή προϊόντα απαιτούνται από το νόμο.
Δεν συμμορφώνονται με τον ομοσπονδιακό κανόνα κηδείας, ο οποίος σας δίνει το δικαίωμα να λαμβάνετε έναν αναλυτικό τιμοκατάλογο στην αρχή των προσωπικών συζητήσεων σχετικά με τις ρυθμίσεις κηδείας, τα φέρετρα ή/και τα εξωτερικά δοχεία ταφής. Δεν χρειάζεται να αποδεχτείτε ένα πακέτο που μπορεί να περιέχει υπηρεσίες ή αντικείμενα που δεν θέλετε.
Για παράδειγμα, δεν απαιτείται φέρετρο για την καύση. Ορισμένοι πάροχοι υπηρεσιών μπορεί να προσπαθήσουν να χρεώσουν ένα τέλος χειρισμού φέρετρου εάν παρέχετε το δικό σας φέρετρο από εξωτερική πηγή, αν και τέτοιες χρεώσεις είναι αντίθετες με την ομοσπονδιακή νομοθεσία, λέει η FTC.
Ακόμη και οι σχετικά σχολαστικοί πάροχοι υπηρεσιών μπορούν να πείσουν τους συγγενείς που πενθούν να ξοδέψουν πολύ περισσότερα από ό,τι είναι πιθανόν απαραίτητο.
Οι κηδείες είναι από τις μεγαλύτερες αγορές που κάνουν οι καταναλωτές, με κόστος που κυμαίνεται από σχετικά προσιτό έως ακριβό. Μόνο τα κουτιά μπορεί να κοστίζουν χιλιάδες δολάρια.
Μερικοί άνθρωποι προσπαθούν να γλιτώσουν τη θλίψη των αγαπημένων τους, πληρώνοντας εκ των προτέρων για τις υπηρεσίες κηδείας. Ωστόσο, σύμφωνα με τους υποστηρικτές των καταναλωτών και την FTC, υπάρχουν συχνά προβλήματα με αυτές τις συμφωνίες.
Τα προπληρωμένα προγράμματα μπορεί να είναι μη επιστρέψιμα ή μη μεταβιβάσιμα, πράγμα που σημαίνει ότι οι καταναλωτές δεν μπορούν να αλλάξουν νεκροτομείο ή να αλλάξουν γνώμη. Οι κρυφές χρεώσεις μπορεί αργότερα να κάνουν τους συγγενείς που πενθούν να ανακαλύψουν ότι πρέπει να πληρώσουν περισσότερα χρήματα όταν πεθάνει το αγαπημένο τους πρόσωπο. Στη χειρότερη περίπτωση, ο νεκροθάφτης μπορεί να χρεοκοπήσει και τα χρήματα να εξαφανιστούν.
Εναλλακτικά, γράψτε τις προτιμήσεις ταφής σας γραπτώς και διατηρήστε τον έλεγχο των χρημάτων τους. Αντί για ένα προπληρωμένο πρόγραμμα, ορίστε μια απόδειξη πληρωμής ή ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο ζωής για την κάλυψη των εξόδων κηδείας. Μπορείτε να ανοίξετε έναν λογαριασμό ταμιευτηρίου και να τον εξοφλήσετε όταν πεθάνετε για να καλύψετε τα έξοδα κηδείας.
Αυτό που συχνά ανεβάζει τις τιμές, ωστόσο, είναι δικό μας λάθος.
Δεν υπάρχει τίποτα ασεβές στο να ζεις – ή να πεθαίνεις – με τις δυνατότητές σου.
Η γιαγιά μου έζησε λίγα χρόνια μετά τον θάνατο του παππού μου και τα χρήματα που έσωσε για την κηδεία του τη βοήθησαν να συντηρηθεί.
Όπως είπε η Big Mama, «δεν έχει νόημα να θάβουμε καλά χρήματα στο έδαφος».